۲۰۲۵.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از محمد بن اسماعيل بن بزيع ، از حنان بن سدير ، از پدرش روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم كه : آيا مى شود كه فرزند ، پدر خود را جزا دهد و حقّ او را ادا كند؟ فرمود كه :«او را جزايى نيست ، مگر در دو خصلت : يكى آنكه پدر ، بنده مملوك باشد و پسرش او را بخرد و آزاد كند؛ و ديگر آنكه بر او قرضى باشد ، و پسر آن را از جانب او ادا كند» .

۲۰۲۶.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس بن عبدالرحمان ، از عمرو بن شمر ، از جابر روايت كرده است كه گفت : مردى به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد كه : من مردى نوجوان و خرّم و شادانم و جهاد را دوست مى دارم ، و مادرى دارم كه آن را خوش ندارد . پيغمبر صلى الله عليه و آله به آن جوان فرمود كه :«برگرد و با مادرت باش؛ پس سوگند ياد مى كنم به آن خدايى كه مرا به حقّ به پيغمبرى مبعوث گردانيده ، كه هر آينه انس مادرت به تو در يك شب ، كه انيس او باشى ، بهتر است از آنكه يك سال در راه خدا جهاد كنى» .

۲۰۲۷.حسين بن محمد ، از معلىّ بن محمد ، از حسن بن على ، از عبداللّه بن سنان ، از محمد بن مسلم ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه بنده اى هست كه با پدر و مادر خود نيكوكار مى باشد در زمان حيات ايشان . بعد از آن مى ميرند ، پس قرض هاى ايشان را ادا نمى كند و از براى ايشان طلب مغفرت نمى نمايد؛ پس خداى عز و جل او را عاق و نافرمان مى نويسد . و به درستى كه بنده اى هست كه در زمان حياتِ پدر و مادر ، عاق و نافرمان ايشان مى باشد ، و با ايشان نيكى نمى كند ، و چون مى ميرند ، قرض ايشان را ادا مى كند ، و از براى ايشان طلب مغفرت مى نمايد؛ پس خداى عز و جل او را نيكوكار مى نويسد» .

۲۰۲۵.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ ، عَنْ حَنَانِ بْنِ سَدِيرٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، قَالَ :
قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام : هَلْ يَجْزِي الْوَلَدُ وَالِدَهُ؟
فَقَالَ :«لَيْسَ لَهُ جَزَاءٌ إِلَا فِي خَصْلَتَيْنِ : يَكُونُ الْوَالِدُ مَمْلُوكاً ، فَيَشْتَرِيهِ ابْنُهُ فَيُعْتِقُهُ ؛ أَوْ يَكُونُ عَلَيْهِ دَيْنٌ ، فَيَقْضِيهِ عَنْهُ» .

۲۰۲۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ يُونُسَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمنِ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ ، عَنْ جَابِرٍ ، قَالَ :
«أَتى رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله رَجُلٌ ، فَقَالَ : إِنِّي رَجُلٌ شَابٌّ نَشِيطٌ ، وَأُحِبُّ الْجِهَادَ ، وَلِي وَالِدَةٌ تَكْرَهُ ذلِكَ؟
فَقَالَ لَهُ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله :«ارْجِعْ ، فَكُنْ مَعَ وَالِدَتِكَ ؛ فَوَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالْحَقِّ نَبِيّاً ، لَأُنْسُهَا بِكَ لَيْلَةً خَيْرٌ مِنْ جِهَادِكَ فِي سَبِيلِ اللّهِ سَنَةً» .

۲۰۲۷.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ الْعَبْدَ لَيَكُونُ بَارّاً بِوَالِدَيْهِ فِي حَيَاتِهِمَا ، ثُمَّ يَمُوتَانِ ، فَلَا يَقْضِي عَنْهُمَا دُيُونَهُمَا وَلَا يَسْتَغْفِرُ لَهُمَا ، فَيَكْتُبُهُ اللّهُ عَاقّاً ، وَإِنَّهُ لَيَكُونُ عَاقّاً لَهُمَا فِي حَيَاتِهِمَا ، غَيْرَ بَارٍّ بِهِمَا ، فَإِذَا مَاتَا قَضى دَيْنَهُمَا وَاسْتَغْفَرَ لَهُمَا ، فَيَكْتُبُهُ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ بَارّاً» .