۲۰۶۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش ، از فضالة بن ايّوب ، از عمر بن ابان ، از عيسى بن ابى منصور كه گفت : من و ابن ابى يعفور و عبداللّه بن طلحه در خدمت امام جعفر صادق عليه السلام بوديم؛ پس حضرت، خود آغاز به سخن فرمود ، بى آنكه ما سؤال كنيم و فرمود كه :«اى پسر ابى يعفور! رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : شش خصلت است كه هر كه آن خصلت ها در او باشد ، در پيش روى خداى عز و جل و در جانب راست خدا باشد» (و هر دو كنايه است از نهايت قرب معنوى و سرافرازى به جميع انواع خوبى ها) . ابن ابى يعفور عرض كرد كه : فداى تو گردم! آن خصلت ها چيست؟ فرمود : «آن است كه مرد مسلمان از براى برادر خويش ، دوست دارد آن چه را كه از براى عزيزترين خويشان و كسان خود دوست مى دارد ، و ناخوش دارد از براى او ، آن چه را كه از براى عزيزترين اهل خويش ناخوش مى دارد ، و دوستى را با او اندازه كند» . ابن ابى يعفور گريست و عرض كرد كه : چگونه دوستى را با او اندازه مى كند؟ فرمود كه : «اى پسر ابى يعفور! چون نسبت به او به اين منزله و مرتبه باشد ، مقصود خود را به او اظهار مى كند و آن چه در دل دارد به او مى گويد؛ پس اگر او شاد باشد ، او نيز به جهت شادى او شاد شود ، و اگر اندوهناك باشد ، به جهت اندوهش اندوهناك شود ، و اگر در نزد او چيزى باشد كه موجب بردن غم و اندوه باشد ، غم و اندوه را از او ببرد ، و اگر نباشد ، برايش دعا كند كه خدا اندوه را از او زائل گرداند» . عيسى مى گويد كه : بعد از آن، حضرت صادق عليه السلام فرمود كه : «سه چيز از براى شما است ، و سه چيز از براى ما ، و آن اين است كه : فضل و افزونى ما را بشناسيد؛ و در عقب ما راه رويد؛ و عاقبت ما را انتظار كشيد؛ پس آنها كه چنين باشند ، در پيش روى خداى عز و جل باشند ، و كسانى كه از ايشان پايين ترند، به نور ايشان روشنى طلبند ، و امّا آنان كه در طرف راست خدا باشند ، اگر آنها كه پست تر از ايشانند، ايشان را ببينند ، زندگانى بر ايشان گوارا نباشد ، به جهت آن چه از فضل و افزونى ايشان مى بينند» . ابن ابى يعفور عرض كرد كه : ايشان را چه مى شود كه ديده نمى شوند با آنكه ايشان در طرف راست خدا مى باشند؟ فرمود كه : «اى پسر ابى يعفور! به درستى كه ايشان به نور خدا در پرده شده اند ، و حجابِ نور ، ايشان را فرو گرفته ، كه كسى ايشان را نمى تواند ديد . آيا اين حديث به تو نرسيده است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود كه : خدا را خلقى هست در جانب راست عرش، در پيش روى خدا و در جانب راست خدا ، و روى هاى ايشان از برف سفيدتر و از آفتابِ آشكارِ تابان روشن تر است . و سائل سؤال مى كند كه اين جماعت كيستند؟ در جواب گفته مى شود كه : اين گروه، آنانند كه در جلال و عظمت خدا با يكديگر دوستى كرده اند» .

۲۰۶۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ ، عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ ، عَنْ عِيسَى بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ ، قَالَ :
كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام أَنَا وَابْنُ أَبِي يَعْفُورٍ وَعَبْدُ اللّهِ بْنُ طَلْحَةَ ، فَقَالَ ابْتِدَاءً مِنْهُ :«يَا ابْنَ أَبِي يَعْفُورٍ ، قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : سِتُّ خِصَالٍ مَنْ كُنَّ فِيهِ ، كَانَ بَيْنَ يَدَيِ اللّهِ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ وَعَنْ يَمِينِ اللّهِ».
فَقَالَ ابْنُ أَبِي يَعْفُورٍ : وَمَا هُنَّ جُعِلْتُ فِدَاكَ؟
قَالَ : «يُحِبُّ الْمَرْءُ الْمُسْلِمُ لِأَخِيهِ مَا يُحِبُّ لِأَعَزِّ أَهْلِهِ ، وَيَكْرَهُ الْمَرْءُ الْمُسْلِمُ لِأَخِيهِ مَا يَكْرَهُ لِأَعَزِّ أَهْلِهِ ، وَيُنَاصِحُهُ الْوَلَايَةَ».
فَبَكَى ابْنُ أَبِي يَعْفُورٍ ، وَقَالَ : كَيْفَ يُنَاصِحُهُ الْوَلَايَةَ؟
قَالَ : «يَا ابْنَ أَبِي يَعْفُورٍ ، إِذَا كَانَ مِنْهُ بِتِلْكَ الْمَنْزِلَةِ بَثَّهُ هَمَّهُ ، فَفَرِحَ لِفَرَحِهِ إِنْ هُوَ فَرِحَ ، وَحَزِنَ لِحُزْنِهِ إِنْ هُوَ حَزِنَ ، وَإِنْ كَانَ عِنْدَهُ مَا يُفَرِّجُ عَنْهُ فَرَّجَ عَنْهُ ، وَإِلَا دَعَا اللّهَ لَهُ».
قَالَ : ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : «ثَلَاثٌ لَكُمْ ، وَثَلَاثٌ لَنَا : أَنْ تَعْرِفُوا فَضْلَنَا ، وَ أَنْ تَطَؤُوا عَقِبَنَا ، وَأَنْ تَنْتَظِرُوا عَاقِبَتَنَا ، فَمَنْ كَانَ هكَذَا ، كَانَ بَيْنَ يَدَيِ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ ، فَيَسْتَضِيءُ بِنُورِهِمْ مَنْ هُوَ أَسْفَلُ مِنْهُمْ ؛ وَأَمَّا الَّذِينَ عَنْ يَمِينِ اللّهِ ، فَلَوْ أَنَّهُمْ يَرَاهُمْ مَنْ دُونَهُمْ لَمْ يَهْنِئْهُمُ الْعَيْشُ مِمَّا يَرَوْنَ مِنْ فَضْلِهِمْ».
فَقَالَ ابْنُ أَبِي يَعْفُورٍ : وَ مَا لَهُمْ لَا يَرَوْنَ وَهُمْ عَنْ يَمِينِ اللّهِ؟
فَقَالَ : «يَا ابْنَ أَبِي يَعْفُورٍ ، إِنَّهُمْ مَحْجُوبُونَ بِنُورِ اللّهِ ، أَ مَا بَلَغَكَ الْحَدِيثُ أَنَّ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله كَانَ يَقُولُ : إِنَّ لِلّهِ خَلْقاً عَنْ يَمِينِ الْعَرْشِ بَيْنَ يَدَيِ اللّهِ وَعَنْ يَمِينِ اللّهِ ، وُجُوهُهُمْ أَبْيَضُ مِنَ الثَّلْجِ ، وَأَضْوَأُ مِنَ الشَّمْسِ الضَّاحِيَةِ ، يَسْأَلُ السَّائِلُ : مَا هؤُلَاءِ؟ فَيُقَالُ : هؤُلَاءِ الَّذِينَ تَحَابُّوا فِي جَلَالِ اللّهِ» .