۲۰۶۷.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن سنان ، از على بن فضيل ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«پدرم ابوجعفر ـ صلوات اللّه عليه ـ مى فرمود كه : اصحاب خويش را تعظيم و توقير كنيد و ايشان را بزرگ داريد ، و با روى هاى ناخوش يكديگر را ملاقات مكنيد ، و همديگر را ضرر مرسانيد ، و بر يكديگر حسد مبريد ، و بپرهيزيد از بخل كردن ، و بندگان خالص خدا باشيد» .
۲۰۶۸.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار ، از ابن فضّال ، از عمر بن ابان ، از سعيد بن حسن روايت كرده است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام فرمود :«آيا يكى از شما به نزد برادرش مى آيد كه دست خويش را در كيسه او داخل كند و آن چه را كه احتياج دارد برگيرد و صاحب كيسه او را باز ندارد؟» عرض كردم كه : چنين كسى را در ميانه خود نمى شناسم . حضرت باقر عليه السلام فرمود : «پس در اين هنگام چيزى نيستند» . عرض كردم : چون چنين است، هلاك خواهند شد . فرمود كه : «اين قوم هنوز عقلى كه بايد داشته باشند، به ايشان عطا نشده است» .
۲۰۶۹.على بن ابراهيم ، از حسين بن حسن ، از محمد بن اورمه روايت كرده است كه آن را مرفوع ساخته ، از معلّى بن خنيس كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از حقّ مؤمن . فرمود كه :«هفتاد حقّ است و من تو را خبر نمى دهم ، مگر به هفت حقّ از آنها؛ زيرا كه من بر تو مهربانم ، مى ترسم كه تاب تحمّل آنها را نداشته باشى» . عرض كردم : بلى ، متحمّل آنها مى شوم اگر خدا خواهد . فرمود كه : «سير نباشى و او گرسنه باشد ، و جامه درنپوشى و او برهنه باشد ، و راهنما و پيراهن او باشى كه آن را در مى پوشد (يعنى با او در نهايت خلطت و آميزش و محرميّت باشى) ، و زبان او باشى كه به آن سخن مى كند ، و از برايش دوست دارى آن چه را كه از براى خود دوست مى دارى ، و اگر كنيزى داشته باشى او را بفرستى كه رختخوابش را بگستراند و در حوائج او در شب و روز سعى كنى؛ پس چون چنين كردى ، دوستى خود را به دوستى ما ، و دوستى ما را به دوستى خداى عز و جل پيوسته اى» .
۲۰۷۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از ابوالمغرا ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«مسلمان برادر مسلمان است كه بر او ستم نمى كند ، و او را وا نمى گذارد ، و با او خيانت نمى كند . و واجب است بر مسلمانان كه در پيوستن به يكديگر كوشش كنند ، و همديگر را بر مهربانى يارى دهند ، و با اهل حاجت مواسات نمايند ، و بر يكديگر عطوفت و مهربانى كنند ، تا آن كه چنان باشند كه خداى عز و جلايشان را امر فرموده است كه : نرم دلان و مشفقانند ميان يكديگر و بر همديگر مهربان ، و اندوهناكند از براى آن چه از شما پنهان بوده از امر ايشان ، بر آن چه گروه انصار بر آن درگذشتند در زمان رسول خدا صلى الله عليه و آله » .
