۲۰۷۹.على ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از على نهدى ، از حصين ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه برادر خويش را زيارت كند در راه خدا ، خداى عز و جل مى فرمايد كه : مرا زيارت كردى و ثواب تو بر من است ، و من از براى تو به ثوابى غير از بهشت راضى نمى شوم» .

۲۰۸۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از سيف بن عميره ، از يعقوب بن شعيب كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه برادر خويش را در گوشه شهر زيارت كند ، به جهت طلب كردن رضاى خدا ، چنين كسى زائر خدا است كه به زيارت او رفته ، و بر خدا لازم است كه زيارت كننده خود را نوازش فرمايد و گرامى دارد» .

۲۰۸۱.از او ، از على بن حكم ، از سيف بن عميره ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هر كه برادر خود را در خانه اش زيارت كند ، خداى عز و جل به او مى فرمايد كه : تو ميهمان من و زيارت كننده منى ، و ميزبانى و نوازش تو بر من است ، و من بهشت را از براى تو واجب گردانيدم ، به سبب دوستى كه با او دارى» .

۲۰۸۲.از او ، از على بن حكم ، از اسحاق بن عمّار ، از ابوغرّه روايت است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه برادر خود را زيارت كند در راه خدا ؛ خواه در حال بيمارى و خواه در تندرستى ، و از روى فريب و طمع بازديد به نزد او نيامده باشد ، خداى ـ تعالى ـ هفتاد هزار فرشته را بر او بگمارد كه در پشت سرش ندا كنند كه : پاك و پاكيزه شدى ، و بهشت از براى تو خوش باشد ، و شما زيارت كنندگان خداييد ، و شماييد واردشوندگان بر خداوند بسيار بخشاينده (چنان كه وافدان را به درگاه ملوك مى برند بر وجه اكرام و تعظيم ، در حالتى كه سوار باشيد؛ چه وافد، كسى است كه به نزديك پادشاه رود ، و آنكه بر مركب نجيبِ خوب سوار باشد) و فرشتگان پيوسته ندا مى كنند، تا آن زيارت كننده به منزل خود بيايد»؛ پس يسير به آن حضرت عرض كرد كه : فداى تو گردم! اگر مكانش دور باشد نيز چنين خواهد بود؟ فرمود : «آرى ، اى يسير! و اگرچه مكانش به قدر يك ساله راه باشد؛ زيرا كه خدا صاحب جود و بخشش است و فرشتگان بسيارند ، او را مشايعت مى كنند تا به منزل خود بازگردد» .

۲۰۷۹.عَلِيٌّ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ عَلِيٍّ النَّهْدِيِّ ، عَنِ الْحُصَيْنِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِي اللّهِ ، قَالَ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ : إِيَّايَ زُرْتَ ، وَثَوَابُكَ عَلَيَّ ، وَلَسْتُ أَرْضى لَكَ ثَوَاباً دُونَ الْجَنَّةِ» .

۲۰۸۰.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ ، عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ شُعَيْبٍ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِي جَانِبِ الْمِصْرِ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللّهِ ، فَهُوَ زَوْرُهُ ، وَحَقٌّ عَلَى اللّهِ أَنْ يُكْرِمَ زَوْرَهُ» .

۲۰۸۱.عَنْهُ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ سَيْفِ بْنِ عَمِيرَةَ ، عَنْ جَابِرٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِي بَيْتِهِ ، قَالَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ لَهُ : أَنْتَ ضَيْفِي وَزَائِرِي ، عَلَيَّ قِرَاكَ ، وَقَدْ أَوْجَبْتُ لَكَ الْجَنَّةَ بِحُبِّكَ إِيَّاهُ» .

۲۰۸۲.عَنْهُ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ ، عَنْ أَبِي غُرَّةَ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِي اللّهِ فِي مَرَضٍ أَوْ صِحَّةٍ لَا يَأْتِيهِ خِدَاعاً وَلَا اسْتِبْدَالًا ، وَكَّلَ اللّهُ بِهِ سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ يُنَادُونَ فِي قَفَاهُ : أَنْ طِبْتَ وَطَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ ، فَأَنْتُمْ زُوَّارُ اللّهِ ، وَأَنْتُمْ وَفْدُ الرَّحْمنِ حَتّى يَأْتِيَمَنْزِلَهُ».
فَقَالَ لَهُ بَشِيرٌ : جُعِلْتُ فِدَاكَ ، وَإِنْ كَانَ الْمَكَانُ بَعِيداً؟
قَالَ : «نَعَمْ يَا بَشِيرٌ ، وَإِنْ كَانَ الْمَكَانُ مَسِيرَةَ سَنَةٍ ؛ فَإِنَّ اللّهَ جَوَادٌ ، وَالْمَلَائِكَةُ كَثِيرَةٌ يُشَيِّعُونَهُ حَتّى يَرْجِعَ إِلى مَنْزِلِهِ» .