۲۰۸۳.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از على بن نهدى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه برادر خود را در راه خدا و براى خدا زيارت كند ، در روز قيامت مى آيد ، در حالى [كه ]مى خرامد در ميانه نورى سفيد چون جامه هاى مصرى ، و به چيزى نمى گذرد ، مگر آنكه به جهت آن روشن مى شود ، تا در نزد خداى عز و جل بايستد؛ پس خداى عز و جل به او مى فرمايد : مرحبا! خوش آمدى . و در گشادگى خواهى بود ، و چون خدا مرحبا بفرمايد ، عطاى او را جزيل مى كند و بخشش او را عظيم مى گرداند» .

۲۰۸۴.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن خالد ، و حسين بن سعيد ، از نضر بن سويد ، از يحيى بن عمران حلبى ، از بشير ، از ابوحمزه ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود :«به درستى كه بنده مسلمان چون از خانه خود بيرون آيد ، در حالتى كه اراده داشته باشد كه برادر خود را زيارت كند از براى خداى ـ تعالى ـ ، نه به جهت غير آن جناب ، به جهت طلب كردن رضاى خدا از روى رغبت در آن چه در نزد او است ، خداى عز و جل هفتاد هزار فرشته را بر او بگمارد كه از پشت سرش او را ندا كنند ، تا آنكه به منزل خود برگردد ، كه بدان و آگاه باش! كه پاك و پاكيزه شدى ، و بهشت از براى تو خوش باشد» .

۲۰۸۵.حسين بن محمد ، از احمد بن اسحاق ، از بكر بن محمد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هيچ مسلمانى برادر مسلمان خود را زيارت نكرده است در راه خدا و از براى خدا ، مگر آنكه خداى عز و جل او را ندا فرمود كه : اى زيارت كننده! پاك و پاكيزه شدى ، و بهشت از براى تو خوش باشد» .

۲۰۸۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ النَّهْدِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ زَارَ أَخَاهُ فِي اللّهِ وَلِلّهِ ، جَاءَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَخْطُرُ بَيْنَ قَبَاطِيَّ مِنْ نُورٍ ، لَا يَمُرُّ بِشَيْءٍ إِلَا أَضَاءَ لَهُ حَتّى يَقِفَ بَيْنَ يَدَيِ اللّهِ عَزَّ وَجَلَّ ، فَيَقُولُ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ لَهُ : مَرْحَباً ، وَإِذَا قَالَ : مَرْحَباً ، أَجْزَلَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ لَهُ الْعَطِيَّةَ» .

۲۰۸۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ وَالْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ ، عَنْ يَحْيَى بْنِ عِمْرَانَ الْحَلَبِيِّ ، عَنْ بَشِيرٍ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ الْعَبْدَ الْمُسْلِمَ إِذَا خَرَجَ مِنْ بَيْتِهِ زَائِراً أَخَاهُ لِلّهِ لَا لِغَيْرِهِ ؛ الْتِمَاسَ وَجْهِ اللّهِ رَغْبَةً فِيمَا عِنْدَهُ ، وَكَّلَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ بِهِ سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ يُنَادُونَهُ مِنْ خَلْفِهِ إِلى أَنْ يَرْجِعَ إِلى مَنْزِلِهِ : أَلَا طِبْتَ ، وَطَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ» .

۲۰۸۵.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ ، عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا زَارَ مُسْلِمٌ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ فِي اللّهِ وَلِلّهِ إِلَا نَادَاهُ اللّهُ عَزَّ وَجَلَّ : أَيُّهَا الزَّائِرُ ، طِبْتَ وَطَابَتْ لَكَ الْجَنَّةُ» .