۲۰۹۷.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از يحيى حلبى ،از مالك جهنى روايت كرده است كه گفت : امام محمد باقر عليه السلام فرمود كه :«اى مالك! شما شيعيان ماييد ، و چنان اعتقاد نداشته باشى كه تو در امر ما افراط مى كنى و از حد در مى گذرى؛ زيرا كه كسى قدرت بر صفت خدا ندارد و نمى تواند كه صفات او را وصف و شرح نمايد؛ پس چنان كه قدرت بر صفت خدا نمى توان داشت ، همچنين كسى قدرت بر صفت ما ندارد ، و چنان كه قدرت بر صفت ما نمى توان داشت ، همچنين كسى قدرت بر صفت مؤمن ندارد . به درستى كه مؤمن مؤمنى را ملاقات مى كند و با او مصافحه مى نمايد؛ پس خدا پيوسته به سوى ايشان نظر مى كند ، و گناهان از روى هاى ايشان فرو مى ريزد ، چنان كه برگ از درخت فرو مى ريزد ، تا وقتى كه از هم جدا شوند؛ پس تو چگونه قدرت دارى بر صفت كسى كه همچنين باشد» .

۲۰۹۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از عمر بن عبدالعزيز ، از محمد بن فضيل ، از ابوحمزه روايت كرده است كه گفت : با امام محمد باقر عليه السلام هم كجاوه شديم؛ پس بار فرود آورديم و حضرت اندكى راه رفت . بعد از آن، آمد و دست مرا گرفت و آن را فشارى سخت داد . عرض كردم : فداى تو گردم! آيا من با تو در محمل نبودم؟ فرمود :«آيا ندانسته اى كه مؤمن چون قدرى بگردد ، بعد از آن دست برادر خود را بگيرد ، خدا به ايشان رو آورد و به سوى ايشان نظر كند ، و پيوسته رو به ايشان داشته باشد و به گناهان ايشان بفرمايد كه : از ايشان فرو ريزيد . اى ابوحمزه! پس گناهان از ايشان فرو ريزد ، چنان كه برگ از درخت فرو مى ريزد . بعد از آن از هم جدا مى شوند و برايشان گناهى نيست» .

۲۰۹۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از هشام بن سالم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : آن حضرت را سؤال كردم از حدّ مصافحه . فرمود :«به قدر آنكه دور يك درخت خرما بگردى» .

۲۱۰۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن سنان ، از عمرو بن افرق ، از ابوعبيده ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«سزاوار است دو مؤمن را ، چون يكى از ايشان از صاحبش پنهان و ناپديد شود به واسطه درختى ، بعد از آن به هم رسند ، كه با يكديگر مصافحه كنند» .

۲۱۰۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از بعضى از اصحاب خويش ، از محمد بن مثنّى ، از پدرش ، از عثمان بن يزيد ـ يا زيد بنابر اختلاف نسخ كافى ـ ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : چون يكى از شما برادر خويش را ملاقات كند ، بايد كه بر او سلام كند و با او مصافحه نمايد؛ زيرا كه ، خداى عز و جلفرشتگان را به اين امر گرامى داشته و نواخته؛ پس كردار فرشتگان را بكنيد» .

۲۰۹۷.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ يُونُسَ ، عَنْ يَحْيَى الْحَلَبِيِّ ، عَنْ مَالِكٍ الْجُهَنِيِّ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عليه السلام :«يَا مَالِكُ ، أَنْتُمْ شِيعَتُنَا؟! أَ لَا تَرى أَنَّكَ تُفْرِطُ فِي أَمْرِنَا ، إِنَّهُ لَا يُقْدَرُ عَلى صِفَةِ اللّهِ ، فَكَمَا لَا يُقْدَرُ عَلى صِفَةِ اللّهِ ، كَذلِكَ لَا يُقْدَرُ عَلى صِفَتِنَا ؛ وَكَمَا لَا يُقْدَرُ عَلى صِفَتِنَا ، كَذلِكَ لَا يُقْدَرُ عَلى صِفَةِ الْمُؤْمِنِ ؛ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَلْقَى الْمُؤْمِنَ فَيُصَافِحُهُ ، فَلَا يَزَالُ اللّهُ يَنْظُرُ إِلَيْهِمَا وَالذُّنُوبُ تَتَحَاتُّ عَنْ وُجُوهِهِمَا كَمَا يَتَحَاتُّ الْوَرَقُ مِنَ الشَّجَرِ حَتّى يَفْتَرِقَا ، فَكَيْفَ يُقْدَرُ عَلى صِفَةِ مَنْ هُوَ كَذلِكَ» .

۲۰۹۸.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ ، قَالَ :
زَامَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام ، فَحَطَطْنَا الرَّحْلَ ، ثُمَّ مَشى قَلِيلاً ، ثُمَّ جَاءَ فَأَخَذَ بِيَدِي ، فَغَمَزَهَا غَمْزَةً شَدِيدَةً ، فَقُلْتُ : جُعِلْتُ فِدَاكَ ، أَ وَمَا كُنْتُ مَعَكَ فِي الْمَحْمِلِ؟
فَقَالَ :«أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا جَالَ جَوْلَةً ، ثُمَّ أَخَذَ بِيَدِ أَخِيهِ ، نَظَرَ اللّهُ إِلَيْهِمَا بِوَجْهِهِ ، فَلَمْ يَزَلْ مُقْبِلاً عَلَيْهِمَا بِوَجْهِهِ ، وَ يَقُولُ لِلذُّنُوبِ : تَحَاتَّ عَنْهُمَا ، فَتَتَحَاتُّ يَا أَبَا حَمْزَةَ ، كَمَا يَتَحَاتُّ الْوَرَقُ عَنِ الشَّجَرِ ، فَيَفْتَرِقَانِ وَمَا عَلَيْهِمَا مِنْ ذَنْبٍ» .

۲۰۹۹.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ : سَأَلْتُهُ عَنْ حَدِّ الْمُصَافَحَةِ ، فَقَالَ :«دَوْرُ نَخْلَةٍ» .

۲۱۰۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ ، عَنْ عَمْرٍ والْأَفْرَقِ ، عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«يَنْبَغِي لِلْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا تَوَارى أَحَدُهُمَا عَنْ صَاحِبِهِ بِشَجَرَةٍ ، ثُمَّ الْتَقَيَا ، أَنْ يَتَصَافَحَا» .

۲۱۰۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْمُثَنّى ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ زَيْدٍ ، عَنْ جَابِرٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إِذَا لَقِيَ أَحَدُكُمْ أَخَاهُ فَلْيُسَلِّمْ عَلَيْهِ وَلْيُصَافِحْهُ ، فَإِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ أَكْرَمَ بِذلِكَ الْمَلَائِكَةَ ؛ فَاصْنَعُوا صُنْعَ الْمَلَائِكَةِ» .