469
تحفة الأولياء ج3

۲۱۱۹.محمد بن يحيى ، از عمركَى بن على ، از على بن جعفر ، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه به جهت خويشى و رحم ، زنى ۱ را كه خداوندِ خويشى باشد ، بوسه دهد ، بر او چيزى نيست و گناهى ندارد. و بوسه برادر در رخ او است ، و بوسه امام در ميان دو چشم مباركش» .

۲۱۲۰.و از او ، از احمد بن محمد بن خالد ، از محمد بن سنان ، از ابو صبّاح مولاى آل سام ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«بوسه بر دهان، از براى كسى نيست ، مگر از براى زن و فرزند خُرد» .

81 . باب در بيان تذاكر برادران ۲

۲۱۲۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش ، از فضالة بن ايّوب ، از على بن ابى حمزه كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«شيعيان ما رحم كنندگانند در ميان خويش ، كه بر يكديگر رحم مى كنند . و آنانند كه چون خلوت كنند ، خدا را ياد مى كنند . و به درستى كه ياد ما از جمله ياد خدا است ، و ياد دشمنان ما ياد شيطان است» . و بنابر بعضى از نسخ كافى : «به درستى كه ما چون ياد شويم خدا ياد مى شود ، و هرگاه دشمنان ما ياد شوند شيطان ياد مى شود» .

1.در متن حديث «ذا قرابة» است كه به معناى خويشاوند مذكر است .

2.و تذاكر ، با همديگر ياد كردن است . (مترجم)


تحفة الأولياء ج3
468

۲۱۱۹.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ عليه السلام ، قَالَ :«مَنْ قَبَّلَ لِلرَّحِمِ ذَا قَرَابَةٍ ، فَلَيْسَ عَلَيْهِ شَيْءٌ ، وَقُبْلَةُ الْأَخِ عَلَى الْخَدِّ ، وَقُبْلَةُ الْاءِمَامِ بَيْنَ عَيْنَيْهِ» .

۲۱۲۰.وَ عَنْهُ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ ، عَنْ أَبِي الصَّبَّاحِ مَوْلى آلِ سَامٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَيْسَ الْقُبْلَةُ عَلَى الْفَمِ إِلَا لِلزَّوْجَةِ ، أَوِ الْوَلَدِ الصَّغِيرِ» .

81 ـ بَابُ تَذَاكُرِ الْاءِخْوَانِ

۲۱۲۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :
«شِيعَتُنَا الرُّحَمَاءُ بَيْنَهُمُ ، الَّذِينَ إِذَا خَلَوْا ذَكَرُوا اللّهَ ، إِنَّ ذِكْرَنَا مِنْ ذِكْرِ اللّهِ ، إِنَّا إِذَا ذُكِرْنَا ذُكِرَ اللّهُ ، وَإِذَا ذُكِرَ عَدُوُّنَا ذُكِرَ الشَّيْطَانُ» .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 164683
صفحه از 764
پرینت  ارسال به