۲۱۴۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از حكم بن ايمن ، از ابان بن تغلب روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه در دور خانه كعبه هفت شوط طواف كند ، خداى عز و جل شش هزار حسنه از براى او بنويسد و شش هزار گناه را از او محو كند و شش هزار درجه از برايش بلند كند» .
راوى مى گويد كه : اسحاق بن عمّار در اين حديث اين فقره را زياد كرد كه : «و شش هزار حاجت را از برايش روا كند» و نيز مى گويد كه : پس حضرت فرمود كه : «روا كردن حاجت مؤمن بهتر است از طوافى و طوافى» و لفظ طواف را مكرّر فرمود تا آنكه ده طواف را شمرد .

۲۱۵۰.حسين بن محمد ، از احمد بن اسحاق ، از بكر بن محمد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هيچ مسلمانى حاجت مسلمانى را روا نكند ، مگر آنكه خداى ـ تبارك و تعالى ـ او را ندا فرموده كه : ثواب تو بر من است و من از براى تو به غير بهشت راضى نمى شوم» .

۲۱۵۱.از او ، از سعدان بن مسلم ، از اسحاق بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه گفت : حضرت فرمود كه :«هر كه در دور خانه كعبه يك طواف را به جا آورد ، خداى عز و جل شش هزار حسنه از براى او بنويسد و شش هزار گناه را از او محو كند و شش هزار درجه از برايش بلند گرداند ، تا وقتى كه در نزد ملتزم شود ^۱ ، خدا هفت در از درهاى بهشت از برايش بگشايد» . عرض كردم كه : فداى تو گردم! اين همه فضيلت در طواف است؟ فرمود : «آرى . و تو را خبر دهم به چيزى كه فضيلتش از اين بيشتر باشد . قضاى حاجت مسلمان بهتر است از طوافى و طوافى» . و لفظ طواف را مكرّر فرمود تا به ده طواف رسيد .

۲۱۵۲.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن محبوب ، از ابراهيم خارقى روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه در حاجت برادر مؤمن خود راه رود در حالى كه به آن ، آن چه را كه در نزد خدا است طالب باشد ، تا آنكه از برايش روا كند يا روا شود ، خداى عز و جل از براى او به واسطه آن بنويسد مانند اجر يك حج و يك عمره اى كه مقبول باشند و مانند اجر روزه دو ماه از ماه هاى حرام و اعتكاف آن دو ماه در مسجدالحرام . و هر كه در حاجت برادر مؤمن خود راه رود با نيّت و روا نكند يا نشود ، خدا از برايش به همان رفتن و نيّت ، مثل ثواب يك حجّ مقبول بنويسد؛ پس در خير و خوبى رغبت كنيد و خواهان آن باشيد» .

۲۱۴۹.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنِ الْحَكَمِ بْنِ أَيْمَنَ ، عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«مَنْ طَافَ بِالْبَيْتِ أُسْبُوعاً ، كَتَبَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ حَسَنَةٍ ، وَمَحَا عَنْهُ سِتَّةَ آلَافِ سَيِّئَةٍ ، وَرَفَعَ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ دَرَجَةٍ».
قَالَ : وَزَادَ فِيهِ إِسْحَاقُ بْنُ عَمَّارٍ : «وَ قَضى لَهُ سِتَّةَ آلَافِ حَاجَةٍ» قَالَ : ثُمَّ قَالَ : «وَ قَضَاءُ حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ أَفْضَلُ مِنْ طَوَافٍ وَطَوَافٍ»، حَتّى عَدَّ عَشْراً .

۲۱۵۰.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ إِسْحَاقَ ، عَنْ بَكْرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا قَضى مُسْلِمٌ لِمُسْلِمٍ حَاجَةً إِلَا نَادَاهُ اللّهُ تَبَارَكَ وَتَعَالى : عَلَيَّ ثَوَابُكَ ، وَلَا أَرْضى لَكَ بِدُونِ الْجَنَّةِ» .

۲۱۵۱.عَنْهُ ، عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ : قَالَ :«مَنْ طَافَ بِهذَا الْبَيْتِ طَوَافاً وَاحِداً ، كَتَبَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ حَسَنَةٍ ، وَمَحَا عَنْهُ سِتَّةَ آلَافِ سَيِّئَةٍ ، وَرَفَعَ لَهُ سِتَّةَ آلَافِ دَرَجَةٍ ، حَتّى إِذَا كَانَ عِنْدَ الْمُلْتَزَمِ ، فَتَحَ لَهُ سَبْعَةَ أَبْوَابٍ مِنْ أَبْوَابِ الْجَنَّةِ».
قُلْتُ لَهُ : جُعِلْتُ فِدَاكَ ، هذَا الْفَضْلُ كُلُّهُ فِي الطَّوَافِ؟
قَالَ : «نَعَمْ ، وَأُخْبِرُكَ بِأَفْضَلَ مِنْ ذلِكَ ، قَضَاءُ حَاجَةِ الْمُسْلِمِ أَفْضَلُ مِنْ طَوَافٍ وَطَوَافٍ وَطَوَافٍ»، حَتّى بَلَغَ عَشْراً .

۲۱۵۲.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ الْخَارَفِيِّ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«مَنْ مَشى فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُؤْمِنِ يَطْلُبُ بِذلِكَ مَا عِنْدَ اللّهِ حَتّى تُقْضى لَهُ ، كَتَبَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ لَهُ بِذلِكَ مِثْلَ أَجْرِ حَجَّةٍ وَعُمْرَةٍ مَبْرُورَتَيْنِ ، وَصَوْمِ شَهْرَيْنِ مِنْ أَشْهُرِ الْحُرُمِ وَاعْتِكَافِهِمَا فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ؛ وَمَنْ مَشى فِيهَا بِنِيَّةٍ وَلَمْ تُقْضَ ، كَتَبَ اللّهُ لَهُ بِذلِكَ مِثْلَ حَجَّةٍ مَبْرُورَةٍ ؛ فَارْغَبُوا فِي الْخَيْرِ» .