493
تحفة الأولياء ج3

۲۱۵۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از محمد بن اورمه ، از حسن بن على بن ابى حمزه ، از پدرش ، از ابوبصير كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«در معروف و نيكى با برادران خويش رغبت كنيد و از اهل آن باشيد؛ زيرا كه بهشت را درى است كه آن را معروف مى گويند ، و در آن درْ داخل نمى شويد ، مگر كسى كه معروف را برگزيده باشد و به عمل آورده باشد در وقت زندگانى در دنيا؛ زيرا كه بنده اى در حاجت برادر مؤمن خويش راه مى رود ، پس خداى عز و جل دو فرشته را بر او مى گمارد ، يكى در جانب راستش و ديگرى در جانب چپش ، كه از براى او از پروردگارش طلب آمرزش مى نمايند و قضاى حاجت او را از خدا مى طلبند» . بعد از آن فرمود : «به خدا سوگند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله به قضاى حاجت مؤمن از صاحب حاجت شادتر باشد؛ چون آن حاجت و قضاى آن به حضرت يا صاحب حاجت برسد» .

۲۱۵۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش ، از خلف بن حمّاد ، از بعضى اصحاب خويش ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«به خدا سوگند كه اگر يك حجّ را به جا آورم ، در نزد من دوست تر است از آنكه بنده اى و بنده اى و بنده اى را آزاد كنم . و فرمود : «و مانند آن و مانند آن» و مكرّر فرمود تا آنكه به ده رسيد . و فرمود : «و مانند آن و مانند آن» و مكرّر كرد تا آنكه به هفتاد رسيد . و فرمود كه : «هر آينه اگر خاندانى از مسلمانان را عيال خود گردانم و رخنه گرسنگى ايشان را ببندم و عورت ايشان را بپوشانم و روى هاى ايشان را از مردمان باز دارم كه نبايد رو به كسى زنند و از ايشان چيزى خواهش كنند ، دوست تر است در نزد من از آنكه حجّى و حجّى و حجّى را به جا آورم» . و فرمود : «و مانند آن و مانند آن» و مكرّر فرمود تا آنكه به ده رسيد . و فرمود : «و مانند آن و مانند آن» و مكرّر كرد تا آنكه به هفتاد رسيد .


تحفة الأولياء ج3
492

۲۱۵۳.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أُورَمَةَ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«تَنَافَسُوا فِي الْمَعْرُوفِ لِاءِخْوَانِكُمْ ، وَكُونُوا مِنْ أَهْلِهِ ؛ فَإِنَّ لِلْجَنَّةِ بَاباً يُقَالُ لَهُ: الْمَعْرُوفُ ، لَا يَدْخُلُهُ إِلَا مَنِ اصْطَنَعَ الْمَعْرُوفَ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ؛ فَإِنَّ الْعَبْدَ لَيَمْشِي فِي حَاجَةِ أَخِيهِ الْمُؤْمِنِ ، فَيُوَكِّلُ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ بِهِ مَلَكَيْنِ : وَاحِداً عَنْ يَمِينِهِ ، وَآخَرَ عَنْ شِمَالِهِ يَسْتَغْفِرَانِ لَهُ رَبَّهُ ، وَ يَدْعُوَانِ بِقَضَاءِ حَاجَتِهِ».
ثُمَّ قَالَ : «وَ اللّهِ ، لَرَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله أَسَرُّ بِقَضَاءِ حَاجَةِ الْمُؤْمِنِ إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْهِ مِنْ صَاحِبِ الْحَاجَةِ» .

۲۱۵۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ خَلَفِ بْنِ حَمَّادٍ ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«وَ اللّهِ ، لَأَنْ أَحُجَّ حَجَّةً ، أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ رَقَبَةً وَرَقَبَةً وَرَقَبَةً وَمِثْلَهَا وَمِثْلَهَا ـ حَتّى بَلَغَ عَشْراً ـ وَمِثْلَهَا وَمِثْلَهَا ـ حَتّى بَلَغَ السَّبْعِينَ ـ وَلَأَنْ أَعُولَ أَهْلَ بَيْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ أَسُدُّ جَوْعَتَهُمْ ، وَأَكْسُو عَوْرَتَهُمْ ، فَأَكُفُّ وُجُوهَهُمْ عَنِ النَّاسِ ، أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَحُجَّ حَجَّةً وَحَجَّةً وَحَجَّةً وَمِثْلَهَا وَمِثْلَهَا ـ حَتّى بَلَغَ عَشْراً ـ وَمِثْلَهَا وَمِثْلَهَا ـ حَتّى بَلَغَ السَّبْعِينَ ـ » .

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج3
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 181555
صفحه از 764
پرینت  ارسال به