۲۱۸۴.على ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از ربعى روايت كرده است كه گفت : حضرت صادق عليه السلام فرمود كه :«هر كه برادر خود را در راه خدا طعام دهد ، آن قدر از اجر از براى او باشد؛ مانند آنكه فئامى از مردم را طعام دهد» . عرض كردم كه : فئام چيست و چه قدر است؟ فرمود : «صدهزار نفر از مردمان» . ^۱

۲۱۸۵.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از هشام بن حكيم ، از سدير صيرفى روايت كرده است كه گفت : حضرت صادق عليه السلام به من فرمود كه :«چه چيز تو را منع كرده است از آنكه در هر روز بنده اى را آزاد كنى؟» عرض كردم كه : مال من تاب اين را ندارد . فرمود كه : «هر روز مسلمانى را طعام مى دهى ، چنان است كه بنده اى را آزاد كرده اى» . عرض كردم كه : آن مسلمان توانگر باشد يا پريشان؟ راوى مى گويد كه : حضرت فرمود : «به درستى كه توانگر نيز گاهى خواهش طعام دارد» .

۲۱۸۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از صفوان جمّال ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«يك لقمه اى كه برادر مسلمانم آن را بخورد در نزد من ، دوست تر است به سوى من از آنكه بنده اى را آزاد كنم» .

۲۱۸۷.از او ، از اسماعيل بن مهران ، از صفوان جمّال ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«هر آينه اگر مردى از برادران خود را سير گردانم ، دوست تر است در نزد من از آنكه در اين بازار شما داخل شوم و از آن بازار يك سر بنده را بخرم و او را آزاد كنم» .

۲۱۸۸.از او ، از على بن حكم ، از ابان بن عثمان ، از عبدالرحمان بن ابى عبداللّه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«هر آينه اگر پنج درم را فرا گيرم و به سوى اين بازار شما روم و در آن داخل شوم و به آن درم ها طعامى را بخرم و گروهى از مسلمانان را جمع كنم كه آن را بخورند ، دوست تر است در نزد من از آنكه بنده اى را آزاد كنم» .

۲۱۸۹.از او ، از وشّاء ، از على بن ابى حمزه ، از ابوبصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«از حضرت محمد بن على ـ صلوات اللّه عليهما ـ سؤال شد كه : چه چيزى برابرى مى كند با آزاد كردن بنده؟ فرمود كه : طعام دادن مردى كه مسلمان باشد» .

۲۱۸۴.عَلِيٌّ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى ، عَنْ رِبْعِيٍّ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«مَنْ أَطْعَمَ أَخَاهُ فِي اللّهِ ، كَانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ مَنْ أَطْعَمَ فِئَاماً مِنَ النَّاسِ». قُلْتُ : وَمَا الْفِئَامُ؟ قَالَ : «مِائَةُ أَلْفٍ مِنَ النَّاسِ» .

۲۱۸۵.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ هِشَامِ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ سَدِيرٍ الصَّيْرَفِيِّ ، قَالَ :
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«مَا مَنَعَكَ أَنْ تُعْتِقَ كُلَّ يَوْمٍ نَسَمَةً؟» قُلْتُ : لَا يَحْتَمِلُ مَالِي ذلِكَ ، قَالَ : «تُطْعِمُ كُلَّ يَوْمٍ مُسْلِماً» فَقُلْتُ : مُوسِراً أَوْ مُعْسِراً؟ قَالَ : فَقَالَ : «إِنَّ الْمُوسِرَ قَدْ يَشْتَهِي الطَّعَامَ» .

۲۱۸۶.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ ، عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«أُكْلَةٌ يَأْكُلُهَا أَخِي الْمُسْلِمُ عِنْدِي أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ رَقَبَةً» .

۲۱۸۷.عَنْهُ ، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ مِهْرَانَ ، عَنْ صَفْوَانَ الْجَمَّالِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَأَنْ أُشْبِعَ رَجُلاً مِنْ إِخْوَانِي أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أَدْخُلَ سُوقَكُمْ هذِهِ، فَأَبْتَاعَ مِنْهَا رَأْساً فَأُعْتِقَهُ» .

۲۱۸۸.عَنْهُ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«لَأَنْ آخُذَ خَمْسَةَ دَرَاهِمَ ، وَأَدْخُلَ إِلى سُوقِكُمْ هذِهِ ، فَأَبْتَاعَ بِهَا الطَّعَامَ ، وَأَجْمَعَ نَفَراً مِنَ الْمُسْلِمِينَ أَحَبُّ إِلَيَّ مِنْ أَنْ أُعْتِقَ نَسَمَةً» .

۲۱۸۹.عَنْهُ ، عَنِ الْوَشَّاءِ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«سُئِلَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ صَلَوَاتُ اللّهِ عَلَيْهِمَا : مَا يَعْدِلُ عِتْقَ رَقَبَةٍ؟
قَالَ : إِطْعَامُ رَجُلٍ مُسْلِمٍ» .