۲۱۹۰.محمد بن يحيى ، از محمد بن حسين بن ابى الخطّاب ، از محمد بن اسماعيل ، از صالح بن عقبه ، از ابوشبل روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«چيزى را نمى بينم كه با زيارت مؤمن برابرى كند ، مگر طعام دادن او . و بر خدا لازم است كه از طعام بهشت طعام دهد، هر كه مؤمنى را طعام داده است» .
۲۱۹۱.محمد ، از محمد بن حسين ، از محمد بن اسماعيل ، از صالح بن عقبه ، از رفاعه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر آينه اگر مؤمنِ محتاجى را طعام دهد ، دوست تر است در نزد من از آنكه او را زيارت كنم . و هر آينه اگر او را زيارت كنم ، دوست تر است در نزد من از آنكه ده بنده را آزاد كنم» .
۲۱۹۲.صالح بن عقبه ، از عبداللّه بن محمد ، از امام جعفر صادق و يزيد بن عبدالملك ، از آن حضرت روايت كرده اند كه فرمود :«هر كه مؤمن توانگرى را طعام دهد ، از برايش در برابر و همتاى آن باشد كه يكى از فرزندان اسماعيل را از سر بريدن رهايى دهد . و هر كه مؤمن محتاجى را طعام دهد ، از برايش در برابر آن باشد كه صد كس از فرزندان اسماعيل را از سر بريدن خلاصى دهد» .
۲۱۹۳.صالح بن عقبه ، از نصر بن قابوس ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر آينه طعام دادن يك مؤمن، دوست تر است در نزد من از آزاد كردن ده بنده و ده حج» . راوى مى گويد كه : عرض كردم : ده بنده و ده حج؟! فرمود كه : «اى نصر! اگر او را طعام ندهيد مى ميرد ، يا او را فرو مى گذاريد و آن باعث اين مى شود كه بيايد به نزد كسى كه دشمن اهل بيت باشد و از او سؤال كند . و مردن از برايش بهتر است از سؤال كردن از ناصبى . اى نصر! هر كه مؤمنى را زنده گرداند؛ يعنى باعث زنده بودن مؤمنى شود ، گويا كه همه مردمان را زنده گردانيده؛ پس اگر او را طعام ندهيد ، او را ميرانيده ايد، و اگر او را طعام دهيد ، او را زنده گردانيده ايد» .
87 . باب در بيان ثواب كسى كه مؤمنى را بپوشاند
۲۱۹۴.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از عمر بن عبدالعزيز ، از جميل بن درّاج ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه برادر خويش را بپوشاند به جامه اى كه در زمستان يا تابستان مى پوشند ، بر خدا سزاوار و لازم است كه او را از جامه هاى بهشت بپوشاند ، و سختى هاى مرگ را بر او آسان گرداند ، و بر او در قبرش وسعت دهد و گشاده گرداند ، و فرشتگان را به استقبال او فرستد ، يا به استقبال آيند با بشارت ، چون از قبرش بيرون آيد . و اين است معنى قول خداى عز و جل كه در كتاب خويش مى فرمايد : «وتَتَلَقّاهُمُ الْمَلآئِكَةُ هذا يَوْمُكُمُ الَّذى كُنْتُمْ تُوْعَدُونَ»۱ ؛ يعنى : «و پيش باز آيند و پيش استقبال نمايند آن بهشتيان را فرشتگان در وقت بيرون آمدن از قبور ، و ايشان را تهنيت مى گويند و مى گويند كه اين روز ، روز شما است كه در دنيا پيوسته وعده داده مى شديد» (يعنى روز ثواب و كرامت شما است و رسيدن به مطالب خويش) .
