۲۲۶۹.از او ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از ربيع بن محمد مسلى ، از عبداللّه بن سليمان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه گفت : حضرت به من فرمود كه :«پيوسته راز ما پوشيده بود ، تا آنكه در دست فرزندان كيسان افتاد ، پس در كوچه و راه و دهات و شهر به آن حديث كردند» .

۲۲۷۰.از او ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از جميل بن صالح ، از ابوعبيده حذّاء روايت است كه گفت : شنيدم از امام محمد باقر عليه السلام كه مى فرمود :«به خدا سوگند كه دوست ترين اصحاب من در نزد من ، پارساترين ايشان و دانشمندترين ايشان است ، و آن است كه حديث ما را از همه ايشان بيشتر كتمان كند . و بدحال ترين ايشان در نزد من و كسى كه او را از همه ايشان زشت تر مى دارم ، كسى است كه چون حديث را بشنود كه به ما نسبت داده مى شود و از ما روايت مى شود ، آن را قبول نكند و از آن درهم گرفته شود و آن را انكار نمايد ، و كسى را كه به آن اعتقاد كرده تكفير كند و به كفر نسبت دهد ، با آنكه او نمى داند ، شايد كه آن حديث از نزد ما باشد و به سوى ما سند باشد ، و به اين سبب از دوستى ما بيرون نباشد» .

۲۲۶۹.عَنْهُ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنِ الرَّبِيعِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُسْلِيِّ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سُلَيْمَانَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ : قَالَ لِي :«مَا زَالَ سِرُّنَا مَكْتُوما حَتّى صَارَ فِي يَدَيْ وُلْدِ كَيْسَانَ ، فَتَحَدَّثُوا بِهِ فِي الطَّرِيقِ وَقُرَى السَّوَادِ» .

۲۲۷۰.عَنْهُ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ ، عَنْ أَبِي عُبَيْدَةَ الْحَذَّاءِ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عليه السلام يَقُولُ :«وَ اللّهِ ، إِنَّ أَحَبَّ أَصْحَابِي إِلَيَّ أَوْرَعُهُمْ وَأَفْقَهُهُمْ وَأَكْتَمُهُمْ لِحَدِيثِنَا ، وَإِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِي حَالًا وَأَمْقَتَهُمْ لَلَّذِي إِذَا سَمِعَ الْحَدِيثَ يُنْسَبُ إِلَيْنَا وَيُرْوى عَنَّا ، فَلَمْ يَقْبَلْهُ ، اشْمَأَزَّ مِنْهُ وَجَحَدَهُ ، وَكَفَّرَ مَنْ دَانَ بِهِ ، وَهُوَ لَا يَدْرِي لَعَلَّ الْحَدِيثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ ، وَإِلَيْنَا أُسْنِدَ ، فَيَكُونَ بِذلِكَ خَارِجا مِنْ وَلَايَتِنَا» .