۲۲۷۴.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از حسن بن على وشّاء ، از عمر بن ابان ، از ابوبصير از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : خوشا حال بنده مؤمن بى نام و نشانى كه خدا او را شناخته و مردم او را نشناخته اند . اين گروه ، چراغ هاى راه هدايت و چشم هاى علم اند كه هر فتنه تارى از ايشان منكشف مى شود ، و اسرار را آشكارا نمى سازند و آنها را در ميان مردم پراكنده و فاش نمى كنند ، و جفاكار و رياكننده نيستند» .

۲۲۷۵.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از ابوالحسن اصبهانى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«اميرالمؤمنين ـ صلوات اللّه عليه ـ فرمود كه : خوشا حال هر بنده بى نام و نشانى كه به او هيچ اعتنا نشود . و فرومايه و بى قدر باشد كه مردم را بشناسد و مردم او را نشناسند ، و خدا او را به خشنودى از او شناسد . اين گروه ، چراغ هاى راه هدايت اند كه هر فتنه تارى از ايشان منكشف مى گردد و درِ هر رحمتى از براى ايشان گشوده مى شود ، و اسرار را در ميان مردم پراكنده و فاش نمى كنند و آنها را آشكار نمى سازند ، و جفاكار و رياكننده نيستند» . و فرمود كه : «سخن خوب بگوييد تا به آن معروف و مشهور شويد . و نيكى كنيد تا از اهل آن باشيد . و شتابندگان در كار و فاش كنندگان اسرار مباشيد؛ زيرا كه نيكان و برگزيدگان شما آنانند كه چون به سوى ايشان نظر شود ، خدا به ياد آيد . و بَدان شما آنانند كه بسيار مى روند به سخن چينى در ميان مردم ، و در ميانه دوستان جدايى مى افكنند ، و از براى بى گناهان عيب ها مى جويند» .

۲۲۷۴.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ ، عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ : سَمِعْتُهُ يَقُولُ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : طُوبى لِعَبْدٍ نُوَمَةٍ عَرَفَهُ اللّهُ وَلَمْ يَعْرِفْهُ النَّاسُ ، أُولئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدى ، وَيَنَابِيعُ الْعِلْمِ ، يَنْجَلِي عَنْهُمْ كُلُّ فِتْنَةٍ مُظْلِمَةٍ ، لَيْسُوا بِالْمَذَايِيعِ الْبُذُرِ ، وَلَا بِالْجُفَاةِ الْمُرَائِينَ» .

۲۲۷۵.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ يُونُسَ ، عَنْ أَبِي الْحَسَنِ الْأَصْبَهَانِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِاللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام : طُوبى لِكُلِّ عَبْدٍ نُوَمَةٍ لَا يُؤْبَهُ لَهُ ، يَعْرِفُ النَّاسَ وَلَا يَعْرِفُهُ النَّاسُ ، يَعْرِفُهُ اللّهُ مِنْهُ بِرِضْوَانٍ ، أُولئِكَ مَصَابِيحُ الْهُدى ، تَنْجَلِي عَنْهُمْ كُلُّ فِتْنَةٍ مُظْلِمَةٍ ، وَيُفْتَحُ لَهُمْ بَابُ كُلِّ رَحْمَةٍ ، لَيْسُوا بِالْبُذُرِ الْمَذَايِيعِ ، وَلَا الْجُفَاةِ الْمُرَائِينَ».
وَ قَالَ : «قُولُوا الْخَيْرَ ؛ تُعْرَفُوا بِهِ ، وَاعْمَلُوا الْخَيْرَ ؛ تَكُونُوا مِنْ أَهْلِهِ ، وَلَا تَكُونُوا عُجُلاً مَذَايِيعَ ؛ فَإِنَّ خِيَارَكُمُ الَّذِينَ إِذَا نُظِرَ إِلَيْهِمْ ذُكِرَ اللّهُ ، وَشِرَارَكُمُ الْمَشَّاؤُونَ بِالنَّمِيمَةِ ، الْمُفَرِّقُونَ بَيْنَ الْأَحِبَّةِ ، الْمُبْتَغُونَ لِلْبُرَآءِ الْمَعَايِبَ» .