۲۲۷۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از عثمان بن عيسى ، از آنكه او را خبر داده كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«زبان هاى خود را نگاه داريد و پيوسته در خانه هاى خود باشيد و از آن بيرون مياييد؛ چرا كه ، هرگز امرى به شما نمى رسد كه شما به آن مخصوص باشيد ، و پيوسته طائفه زيديّه سپر و نگهدار شما و هميشه بلاگردان شما خواهند بود» .
۲۲۷۷.از او ، از عثمان بن عيسى ، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت است كه فرمود :«اگر در اين دستت چيزى باشد ، اگر توانى كه آن دست ديگر را باخبر نكنى ، چنان كن» . راوى مى گويد كه : در نزد آن حضرت جماعتى از آدميان بودند ، پس ذكر فاش كردن اسرار را در ميان آوردند . حضرت فرمود كه : «زبان خود را حفظ كن تا عزيز شوى ، و مردم را از افسارى كه در گردن دارى دست مده ، كه خوار مى شوى و رام مى گردى ، كه به هر سو كه مى كشندت بايد رفت» .
۲۲۷۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم ، از خالد بن نجيح ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه امر ما پوشيده اى است كه به معجر ۱ پيمان پوشانيده شده ، يا خُود ۲ آهنى بر سر گذاشته . (و اوّل ظاهرتر است به قرينه ى بعد كه مى فرمايد :) پس هر كه بر ما پرده را بدرد ، خدا او را خوار و بى مقدار گرداند» .
۲۲۷۹.حسين بن محمد و محمد بن يحيى هر دو روايت كرده اند ، از على بن محمد بن سعد ، از محمد بن مسلم ، از محمد بن سعيد بن غزوان ، از على بن حكم ، از عمر بن ابان ، از عيسى بن ابى منصور كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«نفس و دم زدنِ اندوه رسيده ، به جهت ستمى كه به ما اهل بيت رسيده ، تسبيح است ، و اهتمامش براى امر ما ، عبادت ، و پوشيدنش راز ما را ، جهاد در راه خدا است» . راوى مى گويد كه : محمد بن سعيد به من گفت كه : اين حديث را با طلا بنويس كه من چيزى را ننوشتم كه از اين بهتر باشد .
