۲۳۰۵.از او ، از بعضى از اصحاب خويش كه از اهل عراق اند روايت است كه آن را مرفوع ساخته و گفته است كه : حضرت حسن بن على عليهماالسلام مردم را خطبه كرد و فرمود كه :«اى گروه مردمان! من شما را خبر مى دهم از حال برادرى كه داشتم و در چشم من از همه مردمان بزرگ تر بود ، و سرّ آن چه او را در چشم من بزرگ گردانيده بود اين بود كه ، دنيا در چشمش كوچك بود ، و از سلطنت شكم خويش بيرون بود و شكم بر او تسلّطى نداشت؛ پس آن چه را كه نمى يافت ، خواهش نمى نمود ، و چون مى يافت ، پُر نمى خورد ، و از سلطنت فرج خويش نيز خارج بود كه عقل و رأيش به جهت آن سبك نمى شد ، و از سلطنت جهالت نيز بيرون بود و دست خويش را نمى كشيد ، مگر بر كسى كه بر او اعتماد داشت به جهت منفعتى ، و چنان بود كه آرزوى چيزى نمى نمود و خشم نمى گرفت و ملول و غمگين نمى شد ، و در بيشتر روزگار خويش به غايت خاموش بود ، و چون سخن مى گفت ، بر همه سخن گويندگان پيشى مى گرفت و غالب مى شد ، و در ستيزه داخل نمى شد و در دعوى مشاركت نمى كرد ، و حجّتى را نمى آورد تا[آنگاه كه ]حاكمى را ببيند ، و از برادران خود غافل نمى شد و خود را به چيزى تخصيص نمى داد كه ايشان با او شريك نباشند ، و ضعيف و ناتوان بود كه مردم او را ضعيف مى شمردند ، و چون پاى جِدّ و حقيقت در ميان مى آمد ، شيرى بود درنده ، و كسى را ملامت نمى كرد در آن چه عذر و بهانه در مثل آن وقوع به هم مى رسانيد ، تا آنكه عذر خواستن را ببيند ، و آن چه مى گفت ، مى كرد ، و چيزى چند مى كرد كه نمى گفت ، و چون دو امر بر او وارد مى شد كه لا محاله[=ناگزير ]بايست كه يكى را به عمل آورد ، و ديگرى را وا گذارد ، و نمى دانست كه كدام يك از آنها بهتر است ، نظر مى كرد به آن چه هوا و هوس نفس نزديك تر بود از آنها ، پس آن را مخالفت مى كرد ، و عادتش اين بود كه از دردى نمى ناليد و شكايت نمى نمود ، مگر در نزد آن كس كه اميد بِهْ شدن در نزد او داشت ، و با كسى مشورت نمى كرد ، مگر كسى كه اميد خيرخواهى در نزد او داشت ، و چنان بود كه ملول و غمگين نمى شد ، و خشم نمى گرفت ، و شكايت و گله نمى كرد ، و آرزوى چيزى نمى نمود ، و انتقام نمى كشيد ، و از دشمن غافل نبود؛ پس بر شما باد كه مثل اين اخلاق نيك را داشته باشيد ، اگر همه اينها را طاقت داشته باشيد ، و اگر همه اينها را طاقت نداشته باشيد ، قرار گرفتن اندك ، بهتر است از آنكه بسيارى را وا گذاريد وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلّا بِاللّهِ» .
