۲۳۴۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از عثمان بن عيسى ، از ابن مسكان ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«مؤمن از يكى از سه چيز رهايى ندارد ، و بسا است كه هر سه بر او جمع مى شود : يا بعضى ^۱ از كسانى كه با او در خانه باشند و درِ آن بر او بسته شود ـ به اين معنى كه از اهل آن خانه باشد ـ ، او را مى رنجاند ، يا همسايه اى كه او را مى رنجاند ، يا كسى كه در راه او باشد ، به سوى حوائج خويش او را مى رنجاند . و اگر مؤمنى بر سر كوهى باشد ، هر آينه خداى عز و جلشيطانى را بر او برانگيزد كه او را برنجاند ، و خدا از برايش از ايمانى كه دارد ، انيسى قرار دهد كه به آن خو كند ، و با وجود آن وحشت ندارد و به سوى كسى ميل نكند» .

۲۳۴۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از داود بن سرحان كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«چهار چيز است كه مؤمن از آنها يا يكى از آنها خالى نباشد : مؤمنى كه بر او حسد برد ، و اين سخت ترين يا آسان ترين آنها است بر او ـ بنا بر اختلاف نسخ كافى ـ ، و منافقى كه به دنبال او افتد و اثر او را پيروى كند ، يا دشمنى كه با او مجاهده و محاربه نمايد ، يا شيطانى كه خواهد او را گمراه گرداند» .

۲۳۴۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن سنان ، از عمّار بن مروان ، از سماعة بن مهران ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه خدا در دنيا دوست خود را نشانه و هدف تير بلاى دشمن خويش گردانيده است» .

۲۳۴۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از عثمان بن عيسى ، از محمد بن عجلان كه گفت : در نزد امام جعفر صادق عليه السلام بودم كه مردى به آن حضرت از احتياج و پريشانى شكايت كرد . فرمود :«صبر كن كه خدا به زودى از برايت فرجى قرار خواهد داد» . راوى مى گويد : پس حضرت ساعتى ساكت شد ، بعد از آن رو به آن مرد آورد و فرمود : «مرا خبر ده از زندان كوفه كه حالش چگونه و چون است؟» عرض كرد : خدا تو را به اصلاح آورد! جايى است تنگ و گنديده ، و اهل آن به بدتر حالى مى گذرانند . فرمود : «جز اين نيست كه تو در زندانى و با وجود آن مى خواهى كه در آن در وسعت و فراخى باشى ، آيا ندانسته اى كه دنيا زندان مؤمن است!؟» .

۲۳۴۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى ، عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا أَفْلَتَ الْمُؤْمِنُ مِنْ وَاحِدَةٍ مِنْ ثَلَاثٍ ـ وَ لَرُبَّمَا اجْتَمَعَتِ الثَّلَاثُ عَلَيْهِ ـ : إِمَّا بُغْضُ مَنْ يَكُونُ مَعَهُ فِي الدَّارِ يُغْلِقُ عَلَيْهِ بَابَهُ يُؤْذِيهِ ، أَوْ جَارٌ يُؤْذِيهِ ، أَوْ مَنْ فِي طَرِيقِهِ إِلى حَوَائِجِهِ يُؤْذِيهِ ؛ وَلَوْ أَنَّ مُؤْمِناً عَلى قُلَّةِ جَبَلٍ ، لَبَعَثَ اللّهُ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ إِلَيْهِ شَيْطَاناً يُؤْذِيهِ ، وَيَجْعَلُ اللّهُ لَهُ مِنْ إِيمَانِهِ أُنْساً لَا يَسْتَوْحِشُ مَعَهُ إِلى أَحَدٍ» .

۲۳۴۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«أَرْبَعٌ لَا يَخْلُو مِنْهُنَّ الْمُؤْمِنُ ، أَوْ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ : مُؤْمِنٌ يَحْسُدُهُ ـ وَ هُوَ أَشَدُّهُنَّ عَلَيْهِ ـ وَمُنَافِقٌ يَقْفُو أَثَرَهُ ، أَوْ عَدُوٌّ يُجَاهِدُهُ ، أَوْ شَيْطَانٌ يُغْوِيهِ» .

۲۳۴۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنِ ابْنِ سِنَانٍ ، عَنْ عَمَّارِ بْنِ مَرْوَانَ ، عَنْ سَمَاعَةَ بْنِ مِهْرَانَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَجَلَّ ـ جَعَلَ وَلِيَّهُ فِي الدُّنْيَا غَرَضاً لِعَدُوِّهِ» .

۲۳۴۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَجْلَانَ ، قَالَ :
كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، فَشَكَا إِلَيْهِ رَجُلٌ الْحَاجَةَ ، فَقَالَ لَهُ :«اصْبِرْ ؛ فَإِنَّ اللّهَ سَيَجْعَلُ لَكَ فَرَجاً» قَالَ : ثُمَّ سَكَتَ سَاعَةً ، ثُمَّ أَقْبَلَ عَلَى الرَّجُلِ ، فَقَالَ : «أَخْبِرْنِي عَنْ سِجْنِ الْكُوفَةِ ، كَيْفَ هُوَ ؟» فَقَالَ : أَصْلَحَكَ اللّهُ ، ضَيِّقٌ مُنْتِنٌ ، وَأَهْلُهُ بِأَسْوَاَ?حَالٍ ، قَالَ : «فَإِنَّمَا أَنْتَ فِي السِّجْنِ فَتُرِيدُ أَنْ تَكُونَ فِيهِ فِي سَعَةٍ ؟ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ» .