۲۳۴۵.از او ، از محمد بن على ، از ابراهيم حذّاء ، از محمد بن صغير ، از جدّش شعيب روايت است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«دنيا زندان مؤمن است؛ پس كدام زندان است كه از آن خير و خوبى آمده باشد؟!» .

۲۳۴۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حجّال ، از داود بن ابى يزيد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«مؤمن را كفران نعمت مى كنند ، و شكر نيكى و احسان او نمى كنند» .
و در روايت ديگر ، اين زيادتى است كه بيان اين ، آن است كه ، «معروف و نيكى او به آسمان بالا مى رود ، و به اين سبب در ميان مردم پهن نمى شود . و كافر مشكور است ، كه مردم نيكى و احسان او را شكر مى كنند» .

۲۳۴۷.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هيچ مؤمنى نيست ، مگر آنكه خدا چهار چيز را بر او گماشته : شيطانى كه او را اغوا كند و خواهد كه او را گمراه گرداند ، و كافرى كه او را هلاك سازد ـ و بنا بر بعضى از نسخ كافى ، با او كارزار كند ـ ، و مؤمنى كه بر او حسد برد ؛ و او از همه ايشان بر او سخت تر است ، و منافقى كه لغزش ها و سر درآمدن هاى او را پيروى كند» .

۲۳۴۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از ابن محبوب ، از عمرو بن شمر ، از جابر ، از امام محمد باقر عليه السلام كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«چون مؤمن بميرد ، رها شود بر همسايگانش از شياطين ، به شماره ربيعه و مضر ، كه به آن مؤمن مشغول بودند» (و ربيعه و مضر دو قبيله سنگين اند از عرب) .

۲۳۴۹.سهل بن زياد ، از يحيى بن مبارك ، از عبداللّه بن جبله ، از اسحاق بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هيچ مؤمنى نبوده و نخواهد بود و الحال هم وجود ندارد ، مگر آنكه از برايش همسايه اى بوده و باشد كه او را برنجاند . و اگر مؤمنى در جزيره اى از جزيره هاى دريا باشد ، هر آينه خدا از برايش كسى را برانگيزاند كه او را برنجاند» .

۲۳۵۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم ، از ابوايّوب ، از اسحاق بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هيچ مؤمنى نبوده در آن چه گذشت ، و نمى باشد در آن چه مانده ، و نيست در آن چه شما در آنيد ، مگر آنكه او را همسايه اى بوده و باشد و هست كه او را رنجانيده و مى رنجاند» .

۲۳۴۵.عَنْهُ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ الْحَذَّاءِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَغِيرٍ ، عَنْ جَدِّهِ شُعَيْبٍ ، قَالَ :
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ :«الدُّنْيَا سِجْنُ الْمُؤْمِنِ ، فَأَيُّ سِجْنٍ جَاءَ مِنْهُ خَيْرٌ؟» .

۲۳۴۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنِ الْحَجَّالِ ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ أَبِي يَزِيدَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«الْمُؤْمِنُ مُكَفَّرٌ» .
وَفِي رِوَايَةٍ أُخْرى : «وَ ذلِكَ أَنَّ مَعْرُوفَهُ يَصْعَدُ إِلَى اللّهِ ، فَلَا يُنْشَرُ فِي النَّاسِ ، وَالْكَافِرُ مَشْكُورٌ» .

۲۳۴۷.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَا وَقَدْ وَكَّلَ اللّهُ بِهِ أَرْبَعَةً : شَيْطَانا يُغْوِيهِ يُرِيدُ أَنْ يُضِلَّهُ ، وَكَافِراً يَغْتَالُهُ، وَمُؤْمِناً يَحْسُدُهُ ـ وَ هُوَ أَشَدُّهُمْ عَلَيْهِ ـ وَمُنَافِقاً يَتَتَبَّعُ عَثَرَاتِهِ» .

۲۳۴۸.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ ، عَنْ جَابِرٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ : سَمِعْتُهُ يَقُولُ :«إِذَا مَاتَ الْمُؤْمِنُ ، خَلّى عَلى جِيرَانِهِ مِنَ الشَّيَاطِينِ عَدَدَ رَبِيعَةَ وَمُضَرَ ، كَانُوا مُشْتَغِلِينَ بِهِ» .

۲۳۴۹.سَهْلُ بْنُ زِيَادٍ ، عَنْ يَحْيَى بْنِ الْمُبَارَكِ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ جَبَلَةَ ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا كَانَ وَلَا يَكُونُ وَلَيْسَ بِكَائِنٍ مُؤْمِنٌ إِلَا وَلَهُ جَارٌ يُؤْذِيهِ ، وَلَوْ أَنَّ مُؤْمِناً فِي جَزِيرَةٍ مِنْ جَزَائِرِ الْبَحْرِ ، لَابْتَعَثَ اللّهُ لَهُ مَنْ يُؤْذِيهِ» .

۲۳۵۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ ، عَنْ أَبِي أَيُّوبَ ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«مَا كَانَ فِيمَا مَضى ، وَلَا فِيمَا بَقِيَ ، وَلَا فِيمَا أَنْتُمْ فِيهِ مُؤْمِنٌ إِلَا وَلَهُ جَارٌ يُؤْذِيهِ» .