۲۳۵۶.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از ابن محبوب ، از ابن رئاب ، از ابوبصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه خدا را در زمين بندگانى چندند كه از بندگان خالص اويند . از آسمان تحفه اى را فرو نمى فرستد به سوى زمين ، مگر آنكه آن تحفه را از ايشان مى گرداند به سوى غير ايشان ، و بليّه اى را فرو نمى فرستد ، مگر آنكه آن را مى گرداند به سوى ايشان» .
۲۳۵۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از احمد بن عبيد ، از حسين بن علوان ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود ـ و حال آنكه سدير در خدمت آن حضرت بود ـ كه :«به درستى كه چون خدا بنده اى را دوست دارد ، پيوسته او را در بلاء فرو برد و غوطه دهد ؛ غوطه دادنى سخت . و به درستى كه ما و شما شيعيان ، اى سدير! به آن صبح و شام مى كنيم و پيوسته در آنيم» .
۲۳۵۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن سنان ، از وليد بن علا ، از حمّاد ، از پدرش ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه چون خداى ـ تبارك و تعالى ـ بنده اى را دوست دارد ، او را در بلاء پيوسته غوطه دهد ؛ غوطه دادنى سخت ، و خون دلش را به واسطه آن بلاء روان سازد ؛ روان ساختنى به غايت . (و بعضى گفته اند كه : بلا را بر او فرو ريزد ، ريختنى به غايت)؛ پس چون او را بخواند ، بفرمايد كه : لبّيك ، اى بنده من! هر آينه اگر تعجيل كنم از برايت آن چه را كه خواستى ، البتّه من بر آن قدرت دارم ، وليكن اگر ذخيره نمايم از برايت ، پس آن چه از برايت ذخيره نموده ام ، از براى تو بهتر است» .
۲۳۵۹.از او ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از زيد زرّاد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : به درستى كه بلاى بزرگ ، جزاى بزرگ به آن سزا داده مى شود . پس چون خدا بنده اى را دوست دارد ، او را به بلاى بزرگ مبتلى گرداند؛ پس هر كه خشنود باشد ، از برايش در نزد خدا خشنودى است ، و هر كه از بلاء ناخشنود باشد ، از برايش در نزد خدا ناخشنودى است» .
