۲۳۸۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش ، از سعدان كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«مصيبت ها ، بخشش ها است از جانب خداى عز و جل ، و فقر و درويشى ، در نزد خدا مخزون است كه آن را در خزائن خود ضبط فرموده» .

۲۳۸۴.و از او روايت است كه آن را مرفوع ساخته از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : يا على! به درستى كه خدا فقر و پريشانى را در نزد خلق خويش امانت قرار داده . پس هر كه آن را بپوشد و پنهان دارد ، خدا او را مانند ثواب روزه دارى كه به عبادت ايستاده باشد عطا كند ، و هر كه آن را فاش كند و اظهار نمايد در نزد كسى كه بر روا كردن حاجتش قادر باشد و نكند ، پس به حقيقت كه او را كشته است . بدان و آگاه باش! كه او را به شمشير و نيزه نكشته ، وليكن كشته است او را به آن چه از دلش خراشيده و مجروح گردانيده» (يعنى اندوهى كه به آن رسانيده) .

۲۳۸۵.از او ، از محمد بن على ، از داود حذّاء ، از محمد بن صغير ، از جدّش شعيب ، از مفضّل روايت است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«هر چه ايمان بنده زياد مى شود ، تنگى در اسباب زندگانيش زياد مى گردد» .

۲۳۸۶.و به اسناد خويش روايت كرده و گفته است كه : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«اگر اصرار مؤمنان بر خدا نبود در باب طلب كردن روزى ، هر آينه ايشان را نقل مى فرمود از اين حالى كه ايشان درآنند ، به سوى حالى كه از آن تنگ تر و دشوارتر بود» .

۲۳۸۳.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ سَعْدَانَ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«الْمَصَائِبُ مِنَحٌ مِنَ اللّهِ ، وَالْفَقْرُ مَخْزُونٌ عِنْدَ اللّهِ» .

۲۳۸۴.وَ عَنْهُ رَفَعَهُ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : يَا عَلِيُّ ، إِنَّ اللّهَ جَعَلَ الْفَقْرَ أَمَانَةً عِنْدَ خَلْقِهِ ، فَمَنْ سَتَرَهُ ، أَعْطَاهُ اللّهُ مِثْلَ أَجْرِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ ؛ وَمَنْ أَفْشَاهُ إِلى مَنْ يَقْدِرُ عَلى قَضَاءِ حَاجَتِهِ ، فَلَمْ يَفْعَلْ ، فَقَدْ قَتَلَهُ ، أَمَا إِنَّهُ مَا قَتَلَهُ بِسَيْفٍ وَلَا رُمْحٍ ، وَلكِنَّهُ قَتَلَهُ بِمَا نَكى مِنْ قَلْبِهِ» .

۲۳۸۵.عَنْهُ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ ، عَنْ دَاوُدَ الْحَذَّاءِ ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ صَغِيرٍ ، عَنْ جَدِّهِ شُعَيْبٍ ، عَنْ مُفَضَّلٍ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«كُلَّمَا ازْدَادَ الْعَبْدُ إِيمَاناً ، ازْدَادَ ضِيقاً فِي مَعِيشَتِهِ» .

۲۳۸۶.وَ بِإِسْنَادِهِ ، قَالَ :
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«لَوْ لَا إِلْحَاحُ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى اللّهِ فِي طَلَبِ الرِّزْقِ ، لَنَقَلَهُمْ مِنَ الْحَالِ الَّتِي هُمْ فِيهَا إِلى حَالٍ أَضْيَقَ مِنْهَا» .