۲۴۱۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حمّاد ، از حريز ، از فضيل بن يسار ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هيچ سختى به بنده اى نمى رسد ، مگر به واسطه گناهى ، و آن چه خدا از آن عفو مى فرمايد ، بيشتر است» .

۲۴۱۵.على ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«اميرالمؤمنين عليه السلام مى فرمود : البتّه دندان هاى خنده خود را ظاهر مكن ، و حال آنكه عمل هاى رسواكننده را به جا آورده باشى ، و بايد كه از شبيخون ايمن نباشد ، هر كه كارهاى بد كرده است» .

۲۴۱۶.از او ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از ابراهيم بن عبدالحميد ،از ابواسامه ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«به خدا پناه بريد از سطوت هاى خدا در شب و روز» . راوى مى گويد : عرض كردم كه : سطوت هاى خدا چيست؟ فرمود كه : «گرفتن بر معصيت ها» . ^۱

۲۴۱۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن ابى عبداللّه ، از پدرش ، از سليمان جعفرى ، از عبداللّه بن بكير ، از زراره ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«گناهان ، همه آن ، سخت است و سخت ترين آنها ، گناهى است كه گوشت و خون بر آن برويد؛زيرا كه صاحب آن ، يا خدا او را رحم مى كند ، و يا عذاب» . مى فرمايد : «و در بهشت داخل نمى شود ، مگر آنكه پاك و پاكيزه باشد» . ^۲

۲۴۱۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ حَمَّادٍ ، عَنْ حَرِيزٍ ، عَنِ الْفُضَيْلِ بْنِ يَسَارٍ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«مَا مِنْ نَكْبَةٍ تُصِيبُ الْعَبْدَ إِلَا بِذَنْبٍ ، وَمَا يَعْفُو اللّهُ عَنْهُ أَكْثَرُ» .

۲۴۱۵.عَلِيٌّ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ ، عَنِ السَّكُونِيِّ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ :«كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام يَقُولُ : لَا تُبْدِيَنَّ عَنْ وَاضِحَةٍ وَقَدْ عَمِلْتَ الْأَعْمَالَ الْفَاضِحَةَ ، وَلَا يَأْمَنِ الْبَيَاتَ مَنْ عَمِلَ السَّيِّئَاتِ» .

۲۴۱۶.عَنْهُ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ عَبْدِ الْحَمِيدِ ، عَنْ أَبِي أُسَامَةَ ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ : سَمِعْتُهُ يَقُولُ :«تَعَوَّذُوا بِاللّهِ مِنْ سَطَوَاتِ اللّهِ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ» . قَالَ : قُلْتُ لَهُ : وَمَا سَطَوَاتُ اللّهِ؟ قَالَ : «الْأَخْذُ عَلَى الْمَعَاصِي» .

۲۴۱۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللّهِ ، عَنْ أَبِيهِ ، عَنْ سُلَيْمَانَ الْجَعْفَرِيِّ ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ بُكَيْرٍ ، عَنْ زُرَارَةَ ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ :«الذُّنُوبُ كُلُّهَا شَدِيدَةٌ ، وَأَشَدُّهَا مَا نَبَتَ عَلَيْهِ اللَّحْمُ وَالدَّمُ ؛ لِأَنَّهُ إِمَّا مَرْحُومٌ ، وَإِمَّا مُعَذَّبٌ ، وَالْجَنَّةُ لَا يَدْخُلُهَا إِلَا طَيِّبٌ» .