۲۴۲۵.ابن محبوب ، از مالك بن عطيّه ، از ابوحمزه از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«هيچ سالى بارانش از سال ديگر كمتر نيست ، وليكن خدا آن را مى گذارد و مى باراند ، در هر جا كه خواهد . به درستى كه چون گروهى به معاصى عمل كنند ، خداى عز و جل آن چه را كه مقدّر فرموده بود از براى ايشان در آن سال از باران ، از ايشان بگرداند به سوى غير ايشان ، و به سوى بيابان ها و درياها و كوه ها . و به درستى كه خدا عذاب مى كند جُعَل؛ (يعنى سرگين غلطانك) را در سوراخ خود ، به حبس كردن باران از آن زمينى كه اين جعل در محل آن است ، به گناهان آنها كه در نزد آن حاضر و در آن محل منزل دارند ، و حال آنكه خدا از برايش راهى را قرار داده در مسلكى كه غير محلّ و منزل اهل معاصى است» . راوى مى گويد كه : بعد از آن ، حضرت باقر عليه السلام فرمود كه : «فَاعْتَبِرُوا يا أُولِى الْاَبْصارِ» » . ۱
۲۴۲۶.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار ، از ابن فضّال ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه مردى مرتكب گناه مى شود ، و به سبب آن از نماز شب محروم مى گردد و توفيق نمى يابد كه آن را به جا آورد . و به درستى كه كار بد تأثيرش در صاحبش ، از تأثير كارد در گوشت ، شتابان تر است» .
۲۴۲۷.از او از ابن فضّال از ابن بكير از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«هر كه گناهى را قصد كند ، بايد كه آن را به عمل نياورد؛زيرا كه بسا است كه بنده گناه را به عمل مى آورد ، پس خداى ـ تبارك و تعالى ـ او را مى بيند و مى فرمايد كه : به عزّت خودم سوگند كه بعد از اين هرگز تو را نمى آمرزم» . ۲
۲۴۲۸.حسين بن محمد ، از محمد بن احمد نهدى ، از عمرو بن عثمان ، از مردى ، از امام موسى كاظم عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«بر خدا لازم است كه در خانه اى معصيت نشود ، مگر آنكه آن خانه را از براى آفتاب ظاهر گرداند ، كه آفتاب بر آن بتابد ، تا آن را پاك گرداند» . ۳
