۲۴۵۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از محمد بن حبيب ، از عبداللّه بن عبدالرحمان اصم ، از عبداللّه بن مسكان ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود كه : هيچ بنده اى نيست ، مگر آنكه چهل سپر يا پرده بر بالاى او كشيده ، تا آنكه چهل گناه كبيره را به عمل آورد ، و چون چهل گناه كبيره را به عمل آورد ، آن سپرها يا پرده ها از او زائل شود و بى حجاب بماند . بعد از آن ، خداى ـ تعالى ـ به سوى فرشتگان وحى فرمايد كه : بنده ى مرا به بال هاى خويش بپوشيد . پس فرشتگان او را به بال هاى خويش بپوشند» . حضرت فرمود : «پس وا نمى گذارد چيزى را از آن چه زشت باشد ، مگر آنكه آن را بى باكانه به عمل مى آورد ، تا آنكه در نزد مردم ، خود را به كردار زشت خود مدح مى كند و ثنا مى گويد . بعد از آن ، فرشتگان عرض مى كنند كه : اى پروردگار ما ، اينك بنده تو است كه هيچ چيز بدى را وا نمى گذارد ، مگر آنكه مرتكب آن مى گردد . وبه درستى كه ما از آن چه او مى كند ، شرم مى كنيم؛ پس خداى عز و جل به سوى ايشان وحى مى فرمايد كه : بال هاى خويش را از او برداريد؛ پس هرگاه چنين كند ، شروع كند در دشمنى ما اهل بيت ، و در آن هنگام پرده اش در آسمان و زمين دريده شود . پس فرشتگان عرض مى كنند كه : اى پروردگار ما! اينك بنده تو است كه پرده دريده و رسوا باقى مانده . خداى عز و جل به سوى ايشان وحى فرمايد كه : اگر خدا را در آن حاجتى مى بود ، شما را امر نمى فرمود كه بال هاى خود را از او برداريد» .
و ابن فضّال ، از ابن مسكان همين را روايت كرده است .
۲۴۵۲.على بن ابراهيم ، از هارون بن مسلم ، از مسعدة بن صدقه روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«گناهان كبيره ، نوميدى از رحمت خدا است ، و مأيوس شدن از فضل خدا كه موجب روح و راحت بنده است ، و ايمن بودن از مكر و عذاب خدا ، و كشتن تنى كه خدا آن را حرام گردانيده ، و عقوق پدر و مادر ، وخوردن مال يتيم از روى ستم ، و خوردن ربا بعد از حجّت روشن بر حرمت آن ، اعرابى شدن بعد از هجرت ، و فحش گفتن به زن عفيفه ، و گريختن از ميان مجاهدين در جنگ و جهاد» . بعد از آن ، به آن حضرت عرض شد كه : مرا خبر ده كه آنكه مرتكب كبيره مى شود و بر آن مى ميرد ، آيا آن كبيره او را از ايمان بيرون مى برد؟ و اگر به آن معذّب شود ، عذابش مانند عذاب مشركان خواهد بود ، يا آن را انقطاع و تمام شدن باشد؟ فرمود كه : «از اسلام بيرون مى رود ، هرگاه گمان كند كه آن كبيره حلال است ، و براى همين به سخت ترين عذاب ها معذّب مى گردد ، و اگر اعتراف داشته باشد به اينكه آن گناه كبيره ، كبيره است و كردن آن بر او حرام ، و اقرار دارد كه بر آن معذّب مى شود و حلال نيست كه مرتكب آن شود ، بر آن معذّب خواهد بود ، وليكن عذابش از عذاب اوّل آسان تر و سبك تر است ، و آن كبيره ، او را از ايمان بيرون مى برد ، امّا او را از اسلام بيرون نمى برد» .
