۲۴۵۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن فضّال ، از ابن بكير روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم كه : در قول رسول خدا صلى الله عليه و آله است كه :«مرد چون زنا كند ، روح ايمان از او مفارقت مى كند» . فرمود كه : «آن قول خدا است كه : «وَأَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ»۱ . و اينك ، همان است كه از او مفارقت مى كند» .
۲۴۵۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حمّاد ، از ربعى ، از فضيل ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«روح ايمان از زناكننده ربوده مى شود ، مادامى كه بر بالاى شكم زن باشد ، و چون فرود آيد ، ايمان برمى گردد» . راوى مى گويد كه : عرض كردم : مرا خبر ده كه اگر قصد زنا كند ، چنين خواهد بود؟ فرمود : «نه ، مرا خبر ده كه اگر قصد كند كه دزدى كند ، آيا جايز است كه دستش بريده شود» (يا دستش را مى برى)؟ .
۲۴۵۵.على ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از معاويه بن عمّار ، از صبّاح بن سيابه روايت كرده است كه گفت :در نزد امام جعفر صادق عليه السلام بودم كه محمد بن عبده به آن حضرت عرض كرد كه : زناكننده زنا مى كند ، تا آخر آن چه در همين باب گذشت .
۲۴۵۶.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از وشّاء ، از ابان ، از ابوبصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«گناهان كبيره هفت است ، از جمله آنها : قتل نفس است عمدا ، و شرك به خداى بزرگوار ، و فحش گفتن به زن عفيفه ، و خوردن ربا بعد از بيّنه ، و گريختن از جنگ واجب ، و باديه نشين شدن بعد از هجرت ، و عقوق پدر و مادر ، و خوردن مال يتيم از روى ستم» . و فرمود : «اعرابى شدن بعد از هجرت و شرك ، يكى است» .
۲۴۵۷.ابان ، از زياد كناسى روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«و آنكه چون پدرش او را بخواند ، پدرش را لعنت كند ، و آنكه چون پسرش او را اجابت كند ، او را بزند يا به او ضرر رساند» . (و مراد اين است كه لعنت كردن پسر بر پدر ، در هنگامى كه او را مى خواند ، و زدن پدر ، پسر را ، بى آنكه نافرمانى و گناهى كرده باشد ، از جمله گناهان كبيره است ، و اوّل ، داخل است در عقوق و دويم ، به آن نزديك است) .
