113 . باب در بيان كوچك شمردن گناهان
۲۴۶۷.على بن ابراهيم ، از پدرش و محمد بن اسماعيل ، از فضل بن شاذان و هر دو ، از ابن ابى عمير ، از ابراهيم بن عبد الحميد ، از ابو اسامه ـ يعنى زيد شحّام ـ روايت كرده اند كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«بپرهيزيد از محقّرات از گناهان (يعنى گناهانى كه آنها را كوچك مى شمارند) ؛ زيرا كه آنها آمرزيده نمى شود . عرض كردم كه : محقّرات چيست؟ فرمود : «آن است كه مردى گناهى مى كند ، بعد از آن مى گويد : خوشا به حال من ، اگر مرا گناهى غير از اين نباشد» .
۲۴۶۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از عثمان بن عيسى ، از سماعه كه گفت : شنيدم از امام موسى كاظم عليه السلام كه مى فرمود :«بسيار از خوبى را بسيار مشماريد ، و كمى از گناهان را كم مدانيد؛زيرا كه كمى از گناهان جمع مى شود تا آنكه بسيار مى گردد . و در نهان از خدا بترسيد ، تا آنكه از خود انصاف دهيد» (يعنى با خدا و خلق ، به عدل رفتار كنيد) .
۲۴۶۹.ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از ابن فضّال و حجّال وهر دو ، از ثعلبه ، از زياد روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرود آمد در زمين چول ۱ هموارى كه هيچ چيز در آن نبود ، (مانند سرى كه كل و بى مو باشد) . بعد از آن به اصحاب خويش فرمود كه : هيزم بياوريد . عرض كردند كه : يا رسول اللّه ! ما در زمين چول همواريم كه هيچ هيزم در آن نيست . فرمود : پس هر انسانى آن چه را كه مى تواند بياورد . ايشان رفتند و هيزم بسيارى آوردند تا آنكه آن را در پيش روى آن حضرت بر روى هم ريختند؛ پس رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : همچنين گناهان جمع مى شود . بعد از آن فرمود كه : بترسيد از گناهانى كه كوچك شمرده مى شود؛زيرا كه هر چيزى را طلب كننده اى هست ، و بدانيد كه طلب كننده گناهان ، مى نويسد آن چه را كه پيش داشته اند و نشانه هاى پاى يا روايت هاى ايشان را ، و هر چيزى را در كتاب هويدا نوشته ايم» (و اين اقتباسى است كه حضرت از آيه [دوازده ]سوره يس فرمود) . ۲
