۲۴۸۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضّال ، از على بن عقبه ، از پدرش روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«اين امر خويش را ـ يعنى عبادت كه مى كنيد ـ از براى خدا قرار دهيد ، و آن را از براى مردم قرار مدهيد؛ زيرا كه آن چه از براى خدا باشد ، از براى خدا است (يعنى بر آن ثواب مى دهد و قبول درگاه آن جناب مى شود) ، و آن چه از براى مردم باشد ، به سوى خدا بالا نمى رود و مقبول نمى گردد» .

۲۴۸۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از ابو المغراء ، از يزيد بن خليفه روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«هر ريائى شرك است . به درستى كه هر كه از براى مردم عمل مى كند ، ثوابش بر مردم خواهد بود ، و هر كه از براى خدا عمل كند ، ثوابش بر خدا باشد» .

۲۴۹۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسين بن سعيد ، از نضر بن سويد ، از قاسم بن سليمان ، از جراح مدائنى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عز و جل :«فَمَنْ كانَ يَرْجُو لِقآءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صالِحا وَلايُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَدا»^۱. كه آن حضرت فرمود كه :«مردى چيزى از ثواب را به عمل مى آورد و به آن رضاى خدا را نمى طلبد ، جز اين نيست كه تزكيه مردم را طلب مى كند و طالب آن است كه مردم او را به پاكى ياد كنند و مدح و ثنا گويند ، و خواهش دارد كه آن را به مردمان بشنواند . پس چنين كسى به پرستش پروردگار خويش شرك آورده» .
بعد از آن فرمود كه : «هيچ بنده اى نيست كه عمل خيرى را از براى خدا پنهان كند و هميشه روزها بگذرد ، تا آنكه خدا آن خوبى را از برايش ظاهر گرداند ، و هيچ بنده اى نيست كه عمل بدى را پوشيده و پنهان دارد و روزها بگذرد ، مگر آنكه خدا آن بدى را از برايش ظاهر سازد» . ^۲

۲۴۸۸.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ، عَنْ أَبِيهِ، قَالَ:سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ : «اجْعَلُوا أَمْرَكُمْ هذَا لِلّهِ ، وَ لَا تَجْعَلُوهُ لِلنَّاسِ ؛ فَإِنَّهُ مَا كَانَ لِلّهِ فَهُوَ لِلّهِ ، وَ مَا كَانَ لِلنَّاسِ فَلَا يَصْعَدُ إِلَى اللّهِ».

۲۴۸۹.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ، عَنْ يَزِيدَ بْنِ خَلِيفَةَ، قَالَ:قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : «كُلُّ رِيَاءٍ شِرْكٌ؛ إِنَّهُ مَنْ عَمِلَ لِلنَّاسِ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى النَّاسِ ، وَ مَنْ عَمِلَ لِلّهِ كَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللّهِ».

۲۴۹۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ جَرَّاحٍ الْمَدَائِنِيِّ،
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام فِي قَوْلِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ:«فَمَنْ كانَ يَرْجُوا لِقاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلاً صالِحاً وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً»قَالَ:«الرَّجُلُ يَعْمَلُ شَيْئاً مِنَ الثَّوَابِ لَا يَطْلُبُ بِهِ وَجْهَ اللّهِ ، إِنَّمَا يَطْلُبُ تَزْكِيَةَ النَّاسِ يَشْتَهِي أَنْ يُسْمِعَ بِهِ النَّاسَ، فَهذَا الَّذِي أَشْرَكَ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ».
ثُمَّ قَالَ: «مَا مِنْ عَبْدٍ أَسَرَّ خَيْراً فَذَهَبَتِ الْأَيَّامُ أَبَداً حَتّى يُظْهِرَ اللّهُ لَهُ خَيْراً، وَ مَا مِنْ عَبْدٍ يُسِرُّ شَرّاً فَذَهَبَتِ الْأَيَّامُ حَتّى يُظْهِرَ اللّهُ لَهُ شَرّاً».