۲۴۹۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن محبوب ، از داود ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه از براى مردم ظاهر گرداند آن چه را كه خدا دوست مى دارد ، و با خدا مبارزه و جنگجويى كند به آن چه آن را ناخوش دارد ، خدا را ملاقات كند و آن جناب بر او خشمناك باشد ، و به غايت او را زشت دارد» .
۲۴۹۷.ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از صفوان ، از فضيل ـ يعنى ابو العبّاس ـ ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«يكى از شما نمى تواند كه چيز خوبى را ظاهر سازد و چيز بدى را پنهان گرداند . آيا چنان نيست كه به خود رجوع كند تا بداند كه آن همچنان نيست؟ و خداى عز و جل مى فرمايد : «بَلِ الْاِنْسانُ عَلى نَفْسِهِ بَصيرَةٌ»۱ . به درستى كه چون نهان ، صحيح و درست باشد ، آشكار ، قوى باشد» .
حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از محمد بن جمهور ، از فضاله ، از معاويه ، از فضل ، از امام جعفر صادق عليه السلام مثل اين را روايت كرده است .
۲۴۹۸.على بن ابراهيم ، از صالح بن سندى ، از جعفر بن بشير ، از على بن ابى حمزه ، از ابو بصير روايت كرده است كه فرمود : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«هيچ بنده اى نيست كه امر خيرى را پنهان دارد ، مگر آنكه چند روزى نگذرد ، تا آنكه خدا آن خير را از برايش ظاهر گرداند . و هيچ بنده اى نيست كه امر بدى را پنهان سازد ، مگر آنكه چند روزى نگذرد ، كه خدا آن بدى را از برايش ظاهر سازد» .
۲۴۹۹.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از على بن اسباط ، از يحيى بن بشير ، از پدرش ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هر كه خداى عز و جل را اراده كند به عمل اندكى كه از او سر مى زند ، خدا از برايش ظاهر گرداند بيشتر از آن چه اراده كرده ، و هر كه مردم را اراده كند به بسيارى از عمل خويش ، با آنكه بدن خود را در تعب اندازد و شبش را به بيدار خوابى بگذراند ، خداى عز و جل ابا دارد ، مگر از آنكه آن را اندك نمايد در چشم كسى كه آن را بشنود» .
