119 . باب در بيان آنكه عدل ، يعنى كار حق و درستى را وصف مى كند و خود به غير آن عمل مى نمايد
۲۵۱۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از يوسف بزّاز ، از معلّى بن خنيس ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه سخت ترين مردمان از روى حسرت در روز قيامت ، كسى است كه امر حق و درستى را وصف كرده باشد ، بعد از آن ، خود به غير آن عمل نموده باشد» .
۲۵۱۵.محمد بن يحيى ، از احمد بن بن محمد بن عيسى ، از محمد بن سنان ، از قتيبه اعشى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«از جمله سخت ترين مردمان از روى عذاب در روز قيامت ، كسى است كه عدل و حقّى را وصف كند ، و خود به غير آن عمل كند» .
۲۵۱۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از هشام بن سالم ، از ابن ابى يعفور ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه از جمله بزرگ ترين مردم از روى حسرت در روز قيامت ، كسى است كه حق را وصف كند ، بعد از آن ، آن را مخالفت نمايد به سوى غيرآن» (كه آن را وا گذارد و به غير آن عمل نمايد) .
۲۵۱۷.محمد بن يحيى ، از حسين بن اسحاق ، از على بن مهزيار ، از عبد اللّه بن يحيى ، از ابن مسكان ، از ابو بصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : حضرت در قول خداى عز و جل :«فَكُبْكِبُوا فيها هُمْ وَالْغاوُونَ»۱، فرمود :«اى ابو بصير! ايشان گروهى اند كه حقّ را به زبان هاى خويش وصف كردند ، بعد از آن ، آن را مخالفت كردند و به سوى غير آن رفتند» .
