۲۵۳۲.ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از ابن فضّال ، از على بن عقبه ، از پدرش ، از ميسر روايت كرده است كه گفت : در نزد امام محمد باقر عليه السلام ذكر خشم شد ، فرمود :«به درستى كه مردى خشم مى گيرد ، پس هرگز خشنود نمى شود ، تا آنكه داخل شود در آتش دوزخ . پس هر مردى كه بر گروهى خشم گيرد و ايستاده باشد ، بايد كه نشيند از همان خشمناكى خود در همان وقت ، و يا فى الفور بنشيند و درنگ نكند؛زيرا كه زود باشد كه پليدى و مكر شيطان از او برود و زائل گردد . و هر مردى كه بر صاحب خويشى خشم گيرد ، به او نزديك شود و دست به او برساند؛زيرا كه رحم و خويشى چون دست به آن برسد ، آرام گيرد» .

۲۵۳۳.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از داود بن فرقد روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«خشم ، كليد همه بدى ها است» .

۲۵۳۴.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از پدرش ، از نضر بن سويد ، از قاسم بن سليمان ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«شنيدم از پدرم عليه السلام كه مى فرمود : مردى بيابانى به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد كه : من در بيابان ساكن مى باشم؛ پس سخنى را به من بياموزان كه جامع باشد و همه چيز در آن باشد . فرمود كه : تو را امر مى كنم به آنكه خشم نگيرى . آن اعرابى سه مرتبه سؤال را بر حضرت اعاده كرد و همان جواب شنيد ، تا آنكه آن مرد به خود رجوع كرد و گفت : بعد از اين از چيزى سؤال نمى كنم ، و رسول خدا صلى الله عليه و آله مرا امر نفرمود ، مگر به آن چه خوب است» . و حضرت صادق عليه السلام فرمود كه : «پدرم مى فرمود كه : چه چيز از خشم سخت تر است (يعنى از آن سخت تر چيزى نيست) ؛ زيرا كه مردى خشم مى گيرد و به اين سبب نفسى را كه خدا حرام گردانيده ، مى كشد ، و به زن عفيفه فحش مى گويد و نسبت به زنا مى دهد» .

۲۵۳۵.از او ، از ابن فضّال ، از ابراهيم بن محمد اشعرى ، از عبد الاعلى روايت است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : مرا پندى بياموز كه به آن پند گيرم . فرمود كه :«مردى به خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله آمد و به آن حضرت عرض كرد كه : يا رسول اللّه ! مرا پندى بياموز كه به آن پند گيرم . به او فرمود كه : برو و خشم مگير . دوباره بر آن حضرت اعاده كرد ، سه مرتبه . فرمود : برو و خشم مگير» .

۲۵۳۲.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ عُقْبَةَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ مُيَسِّرٍ، قَالَ: ذُكِرَ الْغَضَبُ عِنْدَ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، فَقَالَ:«إِنَّ الرَّجُلَ لَيَغْضَبُ ، فَمَا يَرْضى أَبَداً حَتّى يَدْخُلَ النَّارَ، فَأَيُّمَا رَجُلٍ غَضِبَ عَلى قَوْمٍ ـ وَ هُوَ قَائِمٌ ـ فَلْيَجْلِسْ مِنْ فَوْرِهِ ذلِكَ؛ فَإِنَّهُ سَيَذْهَبُ عَنْهُ رِجْزُ الشَّيْطَانِ، وَ أَيُّمَا رَجُلٍ غَضِبَ عَلى ذِي رَحِمٍ، فَلْيَدْنُ مِنْهُ، فَلْيَمَسَّهُ، فَإِنَّ الرَّحِمَ إِذَا مُسَّتْ سَكَنَتْ».

۲۵۳۳.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ يُونُسَ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«الْغَضَبُ مِفْتَاحُ كُلِّ شَرٍّ».

۲۵۳۴.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«سَمِعْتُ أَبِي عليه السلام يَقُولُ: أَتى رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله رَجُلٌ بَدَوِيٌّ، فَقَالَ: إِنِّي أَسْكُنُ الْبَادِيَةَ، فَعَلِّمْنِي جَوَامِعَ الْكَلَامِ، فَقَالَ: آمُرُكَ أَنْ لَا تَغْضَبَ، فَأَعَادَ عَلَيْهِ الْأَعْرَابِيُّ الْمَسْأَلَةَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ حَتّى رَجَعَ الرَّجُلُ إِلى نَفْسِهِ، فَقَالَ: لَا أَسْأَلُ عَنْ شَيْءٍ بَعْدَ هذَا، مَا أَمَرَنِي رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إِلَا بِالْخَيْرِ».
قَالَ: «وَ كَانَ أَبِي عليه السلام يَقُولُ: أَيُّ شَيْءٍ أَشَدُّ مِنَ الْغَضَبِ؟ إِنَّ الرَّجُلَ لَيَغْضَبُ، فَيَقْتُلُ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ ، وَ يَقْذِفُ الْمُحْصَنَةَ».

۲۵۳۵.عَنْهُ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ، عَنْ عَبْدِ الْأَعْلى، قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : عَلِّمْنِي عِظَةً أَتَّعِظُ بِهَا، فَقَالَ:«إِنَّ رَسُولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله أَتَاهُ رَجُلٌ، فَقَالَ لَهُ: يَا رَسُولَ اللّهِ، عَلِّمْنِي عِظَةً أَتَّعِظُ بِهَا، فَقَالَ لَهُ: انْطَلِقْ وَ لَا تَغْضَبْ ، ثُمَّ أَعَادَ إِلَيْهِ، فَقَالَ لَهُ: انْطَلِقْ وَ لَا تَغْضَبْ ؛ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ».