۲۵۴۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد و على بن ابراهيم ، از پدرش و هر دو ، از ابن محبوب ، از ابن رئاب ، از ابو حمزه ثمالى ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«اين خشم كه مى بينيد ، اخگرى است از شيطان كه در دل فرزند آدم افروخته مى شود . و به درستى كه يكى از شما چون خشم گيرد ، چشمهايش سرخ مى شود ، و رگ هاى گردنش ورم مى كند ، و شيطان در او داخل مى شود . پس هرگاه يكى از شما از نفس خود از اين ترسد ، بر زمين چسبد؛زيرا كه پليدى و مكر شيطان در نزد اين فعل از او مى رود» .
۲۵۴۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن ابى عبداللّه ، از بعضى از اصحاب خويش كه آن را مرفوع ساخته و گفته است كه : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«خشم ، آلت ۱ نابود كردن است از براى دل شخص صاحب حكمت» (يعنى آلت بردن نور است از آن) . و فرمود كه : «هر كه خشم خويش را مالك نشود ، عقل خود را مالك نباشد» .
۲۵۴۴.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از حسن بن على ، از عاصم بن حميد ، از ابو حمزه ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : هر كه خود را از عِرض هاى مردمان بازدارد ۲ ؛ خداى ـ تعالى ـ در روز قيامت از سر لغزش هاى نفس او بگذرد و گناهان او را بپوشاند (كه هيچ بروز نكند) . و هر كه خشم خود را از مردمان باز دارد ، خداى ـ تبارك و تعالى ـ عذاب روز قيامت را از او باز دارد» .
