۲۵۹۹.از او ، از پدرش ، از محمد بن عمرو در آنچه مى دانم ، از ابو على حذّاء ، از حريز ، از زراره و محمد بن مسلم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«وقتى كه بنده نسبت به خداى عز و جل از هر وقت دورتر باشد ، وقتى است كه او را همّتى غير از شكم و فرجش نباشد» .

۲۶۰۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از عبداللّه بن سنان ، و عبد العزيز عبدى ، از عبد اللّه بن ابى يعفور ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه صبح و شام كند و دنيا مقصود بزرگترش باشد ، خداى عز و جل فقر را در ميان دو چشمش قرار دهد ، و امرش را پراكنده گرداند ، و از دنيا نيابد ، مگر آنچه را كه از برايش قسمت شده . و هر كه صبح و شام كند و آخرت مقصود بزرگترش باشد ، خداى عز و جل بى نيازى را در دلش قرار دهد ، و امرش را از برايش جمع كند» .

۲۶۰۱.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از ابن سنان ، از حفص بن قرط ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه با دنيا بسيار به هم بافته و در هم در رفته باشند ، حسرتش در نزد جدايى از آن سخت تر باشد» .

۲۶۰۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن محبوب ، از عبد العزيز عبدى ، از ابن ابى يعفور روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه دلش به دنيا آويخته و بسته باشد ، دلش به سه خصلت تعلّق مى گيرد : اندوهى كه زوال ندارد ، و آرزويى كه به آن نمى توان رسيد ، و اميدى كه نمى توان يافت» .

۲۵۹۹.عَنْهُ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو ـ فِيمَا أَعْلَمُ ـ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ الْحَذَّاءِ، عَنْ حَرِيزٍ، عَنْ زُرَارَةَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«أَبْعَدُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ : إِذَا لَمْ يُهِمَّهُ إِلَا بَطْنُهُ وَ فَرْجُهُ».

۲۶۰۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ وَ عَبْدِ الْعَزِيزِ الْعَبْدِيِّ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ أَبِي يَعْفُورٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسى وَ الدُّنْيَا أَكْبَرُ هَمِّهِ، جَعَلَ اللّهُ تَعَالَى الْفَقْرَ بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ شَتَّتَ أَمْرَهُ، وَ لَمْ يَنَلْ مِنَ الدُّنْيَا إِلَا مَا قُسِمَ لَهُ؛ وَ مَنْ أَصْبَحَ وَ أَمْسى وَ الْاخِرَةُ أَكْبَرُ هَمِّهِ، جَعَلَ اللّهُ الْغِنى فِي قَلْبِهِ، وَ جَمَعَ لَهُ أَمْرَهُ».

۲۶۰۱.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ يُونُسَ، عَنِ ابْنِ سِنَانٍ، عَنْ حَفْصِ بْنِ قُرْطٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ كَثُرَ اشْتِبَاكُهُ بِالدُّنْيَا، كَانَ أَشَدَّ لِحَسْرَتِهِ عِنْدَ فِرَاقِهَا».

۲۶۰۲.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ الْعَبْدِيِّ، عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«مَنْ تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِالدُّنْيَا تَعَلَّقَ قَلْبُهُ بِثَلَاثِ خِصَالٍ: هَمٍّ لَا يَفْنى، وَ أَمَلٍ لَا يُدْرَكُ، وَ رَجَاءٍ لَا يُنَالُ».