131 . باب در بيان زشتگويى و بى شرمى

۲۶۱۸.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضّال ، از ابو المغراء ، از ابو بصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«از نشانه هاى شرك شيطان كه در آن شك نمى شود ، آن است كه كسى بسيار زشتگو باشد ، و پروا نداشته باشد از آنچه گويد ، و از آنچه در حقّ او گفته شود» .

۲۶۱۹.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از عبداللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا عليه السلام فرمود كه : چون مردى را ببينيد كه باك نداشته باشد از آنچه گويد ، و از آنچه در حقّ او گفته شود ، بدانيد كه فرزند زنا (يعنى حرام زاده) يا شرك شيطان است» .

۲۶۲۰.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از عثمان بن عيسى ، از عمر بن اذينه ، از ابان بن ابى عيّاش ، از سليم بن قيس ، از اميرالمؤمنين عليه السلام كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : به درستى كه خدا بهشت را حرام گردانيده است بر هر كسى كه به غايت ناسزا و زشتگو و بى شرم باشد ، و پروا نكند از آنچه گويد ، و نه از آنچه در شأن او گفته شود؛زيرا كه تو اگر او را تفتيش و تفحّص كنى ، نخواهى يافت او را ، مگر فرزند زنا يا شرك شيطان . به آن حضرت عرض شد كه : يا رسول اللّه ! آيا در ميان مردمان كسى هست كه شرك شيطان باشد؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آيا قول خداى عز و جل را نمى خوانى كه مى فرمايد : «وَشارِكْهُمْ فِى الْاَمْوالِ وَالْاَوْلادِ»^۱ ؛ يعنى : اى شيطان! شركت نما با ايشان در باب مال ها و فرزندان ايشان» . فرمود كه : «مردى از دانشمندى پرسيد كه آيا در ميان مردمان كسى هست كه پروا نكند از آنچه به او گفته شود؟ در جواب گفت كه : هر كه متعرّض مردمان شود و ايشان را دشنام دهد ، با آنكه مى داند كه او را وا نمى گذارند و دشنام او را ردّ مى كنند ، اين همان است كه پروا ندارد از آنچه بگويد ، و از آنچه در باب او گفته شود» .

[ تتمّة كتاب الإيمان والكفر ]

131 ـ بَابُ الْبَذَاءِ

۲۶۱۸.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ أَبِي الْمَغْرَاءِ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مِنْ عَلَامَاتِ شِرْكِ الشَّيْطَانِ ـ الَّذِي لَا يُشَكُّ فِيهِ ـ أَنْ يَكُونَ فَحَّاشاً لَا يُبَالِي مَا قَالَ، وَ لَا مَا قِيلَ فِيهِ».

۲۶۱۹.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إِذَا رَأَيْتُمُ الرَّجُلَ لَا يُبَالِي مَا قَالَ، وَ لَا مَا قِيلَ لَهُ، فَإِنَّهُ لِغَيَّةٍ أَوْ شِرْكِ شَيْطَانٍ».

۲۶۲۰.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى، عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ، عَنْ أَبَانِ بْنِ أَبِي عَيَّاشٍ، عَنْ سُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ، عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إِنَّ اللّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ عَلى كُلِّ فَحَّاشٍ بَذِيءٍ، قَلِيلِ الْحَيَاءِ، لَا يُبَالِي مَا قَالَ، وَ لَا مَا قِيلَ لَهُ؛ فَإِنَّكَ إِنْ فَتَّشْتَهُ لَمْ تَجِدْهُ إِلَا لِغَيَّةٍ أَوْ شِرْكِ شَيْطَانٍ.
فَقِيلَ: يَا رَسُولَ اللّهِ، وَ فِي النَّاسِ شِرْكُ شَيْطَانٍ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أَ مَا تَقْرَأُ قَوْلَ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ شارِكْهُمْ فِى الْأَمْوالِ وَ الْأَوْلادِ» ؟»
قَالَ: وَ سَأَلَ رَجُلٌ فَقِيهاً: هَلْ فِي النَّاسِ مَنْ لَا يُبَالِي مَا قِيلَ لَهُ؟
قَالَ: «مَنْ تَعَرَّضَ لِلنَّاسِ يَشْتِمُهُمْ وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُمْ لَا يَتْرُكُونَهُ، فَذلِكَ الَّذِي لَا يُبَالِي مَا قَالَ، وَ لَا مَا قِيلَ فِيهِ».