۲۸۲۷.ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از عبد الرحمان بن ابى نجران ، از عمر بن يزيد ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«با اهل بدعت ها مصاحبت منماييد ، و با ايشان همنشينى مكنيد ، كه در نزد خدا يا مردمان ، چون يكى از ايشان مى شويد . رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : مرد ، بر دين دوست و قرين خويش است» .

۲۸۲۸.محمد بن يحيى ، از محمد بن حسين ، از احمد بن محمد بن ابى نصر ، از داود بن سرحان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : چون اهل بدعت ها و شك را بعد از من مى بينيد ، بيزارى را از ايشان اظهار كنيد ، و ايشان را بسيار دشنام دهيد ، و در مادّه ايشان سخن بسيار بگوييد ، و ايشان را غيبت كنيد ، و بر ايشان تهمت و بهتان ببنديد ^۱ ، تا آنكه در فساد و تباهى در دين اسلام اميد به هم نرسانند ، و مردمان از ايشان بترسند و از بدعت هاى ايشان چيزى نياموزند ، تا خداى عز و جل به همين ، همه خوبى ها را از براى شما بنويسد ، و به اين ، در آخرت درجاتى را از براى شما بلند گرداند» .

۲۸۲۹.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از عثمان بن عيسى ، از محمد بن يوسف ، از ميسر از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«سزاوار نيست مسلمان را [كه] با فاجرِ نابكار و احمق و دروغگو برادرى كند» .

۲۸۳۰.از او ، از عمرو بن عثمان ، از محمد بن سالم كندى ، از آنكه او را حديث كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«اميرالمؤمنين ـ صلوات اللّه عليه ـ چون بر منبر بالا مى رفت ، مى فرمود كه : سزاوار است مسلمان را كه از برادرى كردن با سه كس دورى كند : يكى بدكارِ بى باكِ بى پروا ، و ديگرى احمق ، و سيم دروغگو . امّا بدكارِ بى باك؛ پس پيوسته كارهاى بد خويش را از براى تو زينت مى دهد ، و دوست مى دارد كه مانند او باشى ، و تو را يارى نمى كند بر امر دين تو و بر معاد تو (يعنى كارى كه در قيامت به كارت آيد) و پيوستگى با او موجب جفا و قساوت است ، و آمد و شد او نزد تو (كه بر تو داخل شود و از نزد تو بيرون رود) ، بر تو عار و ننگ است . و امّا احمق؛ پس او تو را به چيزى كه خوب باشد دلالت نمى كند ، و از براى دفع بدى از تو ، به او اميدوار نمى توان بود ، و هر چند كه سعى كند و خويش را در زحمت افكند . و بسا است كه منفعت تو را مى خواهد و به تو ضرر مى رساند؛ پس مردن او از زندگى اش بهتر ، و خاموشى اش از سخن گفتنش خوش تر ، و دوريش از نزديكيش خوب تر است . و امّا دروغگو؛ پس با مصاحبت او هيچ عيشى بر تو گوارا نيست . پيوسته سخن تو را به دروغ به مردم نقل مى كند ، و از مردم به دروغ ، سخن را به تو نقل مى كند ، و خبرهاى دروغ از برايت مى آورد ، و در هر زمان كه دروغ غريب عجيبى را تمام كرد ، آن را به دروغ غريبى ديگر پيوند مى كند ، و آن را طول و كشيدگى مى دهد ، تا به حدّى كه به چيز راستى خبر مى دهد و كسى از او باور نمى كند ، و به نقل دروغ ، در ميان مردمان دشمنى مى افكند ، و كينه ها را در سينه ها مى روياند؛ پس از خدا بپرهيزيد و از براى خويش نظر كنيد» (يعنى ملاحظه نماييد تا با كسى كه نبايد مصاحبت كنيد ، مصاحبت نكنيد) .

۲۸۲۷.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ أَبِي نَجْرَانَ، عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام أَنَّهُ قَالَ:«لَا تَصْحَبُوا أَهْلَ الْبِدَعِ وَ لَا تُجَالِسُوهُمْ؛ فَتَصِيرُوا عِنْدَ النَّاسِ كَوَاحِدٍ مِنْهُمْ، قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : الْمَرْءُ عَلى دِينِ خَلِيلِهِ وَ قَرِينِهِ».

۲۸۲۸.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ، عَنْ دَاوُدَ بْنِ سِرْحَانَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إِذَا رَأَيْتُمْ أَهْلَ الرَّيْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِي، فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ، وَ أَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ، وَ الْقَوْلَ فِيهِمْ وَ الْوَقِيعَةَ، وَ بَاهِتُوهُمْ كَيْلَا يَطْمَعُوا فِي الْفَسَادِ فِي الْاءِسْلَامِ، وَ يَحْذَرَهُمُ النَّاسُ، وَ لَا يَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ؛ يَكْتُبِ اللّهُ لَكُمْ بِذلِكَ الْحَسَنَاتِ، وَ يَرْفَعْ لَكُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِي الْاخِرَةِ».

۲۸۲۹.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يُوسُفَ، عَنْ مُيَسِّرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«لَا يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ أَنْ يُوَاخِيَ الْفَاجِرَ، وَ لَا الْأَحْمَقَ، وَ لَا الْكَذَّابَ».

۲۸۳۰.عَنْهُ، عَنْ عَمْرِو بْنِ عُثْمَانَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ الْكِنْدِيِّ، عَمَّنْ حَدَّثَهُ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللّه ِ عَلَيْهِ إِذَا صَعِدَ الْمِنْبَرَ، قَالَ: يَنْبَغِي لِلْمُسْلِمِ أَنْ يَجْتَنِبَ مُوَاخَاةَ ثَلَاثَةٍ: الْمَاجِنِ، وَ الْأَحْمَقِ، وَ الْكَذَّابِ.
فَأَمَّا الْمَاجِنُ، فَيُزَيِّنُ لَكَ فِعْلَهُ، وَ يُحِبُّ أَنْ تَكُونَ مِثْلَهُ، وَ لَا يُعِينُكَ عَلى أَمْرِ دِينِكَ وَ مَعَادِكَ، وَ مُقَارَنَتُهُ جَفَاءٌ وَ قَسْوَةٌ، وَ مَدْخَلُهُ وَ مَخْرَجُهُ عَلَيْكَ عَارٌ.
وَ أَمَّا الْأَحْمَقُ، فَإِنَّهُ لَا يُشِيرُ عَلَيْكَ بِخَيْرٍ، وَ لَا يُرْجى لِصَرْفِ السُّوءِ عَنْكَ وَ لَوْ أَجْهَدَ نَفْسَهُ، وَ رُبَّمَا أَرَادَ مَنْفَعَتَكَ فَضَرَّكَ، فَمَوْتُهُ خَيْرٌ مِنْ حَيَاتِهِ، وَ سُكُوتُهُ خَيْرٌ مِنْ نُطْقِهِ، وَ بُعْدُهُ خَيْرٌ مِنْ قُرْبِهِ.
وَ أَمَّا الْكَذَّابُ، فَإِنَّهُ لَا يَهْنِئُكَ مَعَهُ عَيْشٌ، يَنْقُلُ حَدِيثَكَ، وَ يَنْقُلُ إِلَيْكَ الْحَدِيثَ، كُلَّمَا أَفْنى أُحْدُوثَةً مَطَّهَا بِأُخْرى حَتّى أَنَّهُ يُحَدِّثُ بِالصِّدْقِ فَمَا يُصَدَّقُ، وَ يُغْرِي بَيْنَ النَّاسِ بِالْعَدَاوَةِ، فَيُنْبِتُ السَّخَائِمَ فِي الصُّدُورِ، فَاتَّقُوا اللّهَ، وَ انْظُرُوا لِأَنْفُسِكُمْ».