۲۸۳۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از عمرو بن عثمان ، از محمد بن عذافر ، از بعضى از اصحاب خويش ، از محمد بن مسلم و ابو حمزه ، از امام جعفر صادق ، از پدرش عليهماالسلام كه فرمود :«حضرت على بن الحسين عليه السلام به من فرمود كه : اى فرزند دلبند من! بنگر و با پنج كس مصاحبت و همزبانى مكن ، و در راهى با ايشان رفاقت مكن . عرض كردم كه : اى پدر بزرگوار! ايشان كيانند؟ فرمود كه : از مصاحبت با دروغگو بپرهيز؛زيرا كه او به منزله سراب است در فريب دادن ، دور را از برايت نزديك مى گرداند ، و نزديك را از برايت دور مى گرداند . و بپرهيز از مصاحبت با فاسق؛زيرا كه او تو را به يك لقمه يا كمتر از آن مى فروشد . و بپرهيز از مصاحبت با بخيل؛زيرا كه او تو را در مال خود فرو مى گذارد ، و يارى نمى كند در هنگامى كه نهايت احتياج دارى (و در زمانى كه از هر وقتى به سوى آن محتاج تر باشى) . و بپرهيز از مصاحبت با احمق؛ زيرا كه او مى خواهد كه به تو نفع رساند ، و تو را ضرر مى رساند . و بپرهيز از مصاحبت با آنكه رحِم خويش را قطع مى كند؛زيرا كه من او را در كتاب خداى عز و جلملعون يافتم در سه جا . خداى عز و جل فرموده است كه : «فَهَلْ عَسَيْتُمْ اِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِى الْاَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ* أُولئِكَ الَّذينَ لَعَنَهُمُ اللّه ُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمى أَبْصارَهُمْ»۱ ؛ يعنى : «پس آيا متوقّع است از شما اى اهل نفاق! و مراد اين است كه ، البتّه چنين است كه اگر متولّى و متوجّه امور مردمان شويد ، و حاكم ايشان گرديد ، آنكه فساد كنيد و تباهى جوييد در زمين ، و ببُريد از خويشان خويش . آن گروه مفسد و قاطع ، آنانند كه خدا ايشان را لعنت كرده؛ يعنى رانده و از رحمت خود دور كرده؛ پس ايشان را كر گردانيده و ديده هاى ايشان را كور ساخته ، كه حق را نبينند و نشوند» . و فرموده است كه : «اَلَّذينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللّه ِ مِنْ بَعْدِ ميثاقِهِ وَيَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللّه ُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سوُءُ الدّارِ»۲ ـ كه ترجمه آن گذشت ـ . و در سوره بقره فرموده است كه : «اَلَّذينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللّه ِ مِنْ بَعْدِ ميثاقِهِ وَيقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللّه ُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِى الْاَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ»۳ (و صدر آيه با صدر آيه پيش يكى است ، و ترجمه تتمّه آن ، اين است كه) : و فساد مى كنند در زمين (به اين معنى كه منع مردمان مى كنند از ايمان ، و به حق استهزا و ريشخند مى نمايند ، و راهزنى مى كنند ، و مردمان را مى ترسانند ، و به مؤمنان ضرر مى رسانند ، و مانند آن) . آن گروه كه اين صفت دارند ، ايشانند زيانكاران در هر دو جهان» (و در آيه اخير ، صريح لفظ لعنت مذكور نيست) .
