13
تحفة الأولياء ج4

۲۶۳۲.از او ، از معلّى ، از احمد بن غسّان ، از سماعه روايت است كه گفت : بر امام جعفر صادق عليه السلام داخل شدم . در ابتدا به من فرمود :«اى سماعه! چه بود آنچه در ميان تو و شتردارت اتّفاق افتاد؟ بپرهيز از آنكه بسيار زشتگو يا فريادزننده يا لعنت كننده باشى» . عرض كردم : به خدا سوگند كه آن شتردار بر من ستم كرده بود . فرمود كه : «اگر او بر تو ستم كرده بود ، تو بر او افزودى . به درستى كه اين روش از كردار من نيست ، و شيعيان خود را به اين امر نمى كنم . از پروردگار خويش آمرزش طلب كن و ديگر به سوى امثال اين برمگرد» . عرض كردم كه : از خدا آمرزش مى طلبم و ديگر به سوى امثال اين بر نمى گردم .

132 . باب در بيان حال كسى كه از بدى او پرهيز مى شود

۲۶۳۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از عثمان بن عيسى ، از سماعه ، از ابو بصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«پيغمبر صلى الله عليه و آله روزى در نزد عايشه بود ، و در آن بين كه در منزل او تشريف داشت ، ناگاه مردى رخصت طلبيد كه بر آن حضرت داخل شود . رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : بد صاحب قوم و قبيله اى است . عايشه برخاست و داخل حجره شد ، و رسول خدا صلى الله عليه و آله آن مرد را رخصت داد كه داخل شود؛ پس چون داخل شد ، رسول خدا روى مبارك را به او آورد و با نهايت گشاده رويى با او سخن مى گفت ، تا آنكه چون فارغ شد و از پيش آن حضرت بيرون رفت . عايشه به آن حضرت عرض كرد كه : يا رسول اللّه ! در بين اينكه اين مرد را ذكر مى فرمودى به آن چه او را با آن ياد نمودى ، ناگاه به او رو آوردى به روى مبارك و گشاده رويى؛ پس رسول خدا صلى الله عليه و آله در آن هنگام فرمود : به درستى كه از جمله بدترين بندگان خداى عز و جل ، كسى است كه مردم همنشينى با او را ناخوش دارند ، به جهت زشتگويى كه دارد» .

۲۶۳۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از نوفلى ، از سكونى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود كه : بدترين مردمان در نزد خدا در روز قيامت ، آنانند كه مردم ايشان را گرامى مى دارند ، به جهت پرهيز كردن از بدى ايشان» .

۲۶۳۵.از او ، از محمد بن عيسى بن عبيد ، از يونس ، از عبداللّه بن سنان روايت است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«هر كه مردم از زبانش ترسند ، البتّه در آتش دوزخ باشد» .


تحفة الأولياء ج4
12

۲۶۳۲.عَنْهُ، عَنْ مُعَلًّى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ غَسَّانَ، عَنْ سَمَاعَةَ، قَالَ:
دَخَلْتُ عَلى أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، فَقَالَ لِي ـ مُبْتَدِئاً ـ :
«يَا سَمَاعَةُ، مَا هذَا الَّذِي كَانَ بَيْنَكَ وَ بَيْنَ جَمَّالِكَ؟ إِيَّاكَ أَنْ تَكُونَ فَحَّاشاً، أَوْ صَخَّاباً، أَوْ لَعَّاناً» .
فَقُلْتُ: وَ اللّهِ، لَقَدْ كَانَ ذلِكَ أَنَّهُ ظَلَمَنِي، فَقَالَ: «إِنْ كَانَ ظَلَمَكَ، لَقَدْ أَرْبَيْتَ عَلَيْهِ؛ إِنَّ هذَا لَيْسَ مِنْ فِعَالِي، وَ لَا آمُرُ بِهِ شِيعَتِي، اسْتَغْفِرْ رَبَّكَ وَلَا تَعُدْ» قُلْتُ: أَسْتَغْفِرُ اللّهَ، وَ لَا أَعُودُ.

132 ـ بَابُ مَنْ يُتَّقى شَرُّهُ

۲۶۳۳.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى، عَنْ سَمَاعَةَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله بَيْنَا هُوَ ذَاتَ يَوْمٍ عِنْدَ عَائِشَةَ إِذَا اسْتَأْذَنَ عَلَيْهِ رَجُلٌ، فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : بِئْسَ أَخُو الْعَشِيرَةِ، فَقَامَتْ عَائِشَةُ، فَدَخَلَتِ الْبَيْتَ، وَ أَذِنَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله لِلرَّجُلِ، فَلَمَّا دَخَلَ أَقْبَلَ عَلَيْهِ رَسُولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله بِوَجْهِهِ، وَ بِشْرُهُ إِلَيْهِ يُحَدِّثُهُ ، حَتّى إِذَا فَرَغَ وَ خَرَجَ مِنْ عِنْدِهِ، قَالَتْ عَائِشَةُ: يَا رَسُولَ اللّهِ، بَيْنَا أَنْتَ تَذْكُرُ هذَا الرَّجُلَ بِمَا ذَكَرْتَهُ بِهِ إِذْ أَقْبَلْتَ عَلَيْهِ بِوَجْهِكَ وَ بِشْرِكَ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله عِنْدَ ذلِكَ: إِنَّ مِنْ شَرِّ عِبَادِ اللّهِ مَنْ تُكْرَهُ مُجَالَسَتُهُ لِفُحْشِهِ».

۲۶۳۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : شَرُّ النَّاسِ عِنْدَ اللّهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ الَّذِينَ يُكْرَمُونَ اتِّقَاءَ شَرِّهِمْ».

۲۶۳۵.عَنْهُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ، عَنْ يُونُسَ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«مَنْ خَافَ النَّاسُ لِسَانَهُ، فَهُوَ فِي النَّارِ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305702
صفحه از 791
پرینت  ارسال به