۲۸۴۶.على بن ابراهيم ، از محمد بن عيسى ، از يونس ، از عبد اللّه بن بكير ، از زراره ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه گفت : سالم بن ابى حفصه و اصحابش در نزد آن حضرت مذكور شدند ، و زراره گفت كه : ايشان انكار مى كنند كه آنان كه با على عليه السلام جنگ كرده اند مشرك باشند . بعد از آن ، حضرت باقر عليه السلام فرمود كه :«پس ايشان گمان مى كنند كه ايشان كافرند» . بعد از آن ، به من فرمود كه : «كفر ، از شرك ديرينه تر است» . و كفر شيطان را ذكر فرمود ، در هنگامى كه خدا به او فرمود كه : سجده كن؛ پس سر باز زد از آنكه سجده كند . و فرمود كه : «كفر ، از شرك ديرينه تر است؛ پس هر كه بر خدا جرأت كند ، و به آن سبب از اطاعت سر باز زند ، و بر گناهان ايستادگى كند ، كافر است» ؛ يعنى استخفاف كننده اى است كه كافر است .
۲۸۴۷.از او ، از عبد اللّه بن بكير ، از زراره ، از حمران بن اعين روايت است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل :«اِنّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ اِمّا شاكِرا واِمّا كَفُورا»۱ـ كه ترجمه آن گذشت ـ۲. و حضرت فرمود كه :«يا آن را مى گيرد و به آن عمل مى كند ، پس او شاكر است ، و يا ترك مى كند ، پس او كافر است» .
۲۸۴۸.حسين بن محمد ، از مُعلّى بن محمد ، از حسين بن على ، از حمّاد بن عثمان ، از عبيد ، از زراره روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل :«وَمَنْ يَكْفُرْ بِالْاِيمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ»۳. فرمود كه :«يعنى كارى را كه به آن اقرار كرده ، ترك كند . و از جمله آن ، اين است كه نماز را ترك كند ، بى آنكه بيمارى يا شغلى داشته باشد» . و ترجمه آيه اين است كه : «و هر كه كافر شد ، و با آنچه ايمان به آن واجب باشد ، از اصول و فروع ايمان ، و انكار شرائع اسلام كند از حلال و حرام ، پس به حقيقت كه باطل شده است كردارهاى او» (به جهت عدم ترتّب ثواب ، بر آنچه صحّت اعمال ، فرع ايمان است) .
