۲۸۵۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن محبوب ، از عبد اللّه بن سنان ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه در باب خدا و در حقّ رسول او شك كند ، كافر است» .

۲۸۵۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از صفوان ، از منصور بن حازم روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : هر كه در باب رسول خدا صلى الله عليه و آله شك كند ، چه حال دارد؟ فرمود كه :«كافر است» . عرض كردم كه : آيا هر كه در كفر شك كننده شك كند ، كافر است؟ پس از جواب من باز ايستاد و هيچ نفرمود . و سه مرتبه اين سؤال را بر آن حضرت برگردانيدم . پس غضب را در روى آن حضرت دانستم (يعنى آثار غضب در روى آن حضرت نمودار و آشكار گرديد) .

۲۸۵۵.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن فضّال ، از ابن بكير ، از عبيد بن زراره روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل :«وَمَنْ يَكْفُرْ بِالْايمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ»^۱. فرمود كه :«يعنى كسى كه ترك كند عملى را كه به آن اقرار كرده است» . عرض كردم كه : پس چيست موضع ترك عمل ، تا آنكه همه آن را وا گذارد؟ فرمود كه : «از جمله آنها ، كسى است كه نماز را ترك مى كند متعمّدانه ، از روى مستى ، و نه از علّتى كه داشته باشد» .

۲۸۵۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از محمد بن حكيم و حمّاد از ابى مسروق روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام مرا از اهل بصره سؤال فرمود كه :«ايشان چيستند؟ و چه مذهب دارند؟» عرض كردم كه : ايشان مرجئه و قدريّه و حروريه اند . فرمود كه : «خدا لعنت كند اين ملّت هاى كافرِ مشرك را ، كه خدا را بر چيزى پرستش نمى كنند» .

۲۸۵۷.از او ، از خطّاب بن مسلمه و ابان ، از فضيل روايت است كه گفت : بر امام محمد باقر عليه السلام داخل شدم و مردى در نزد آن حضرت بود . پس چون نشستم ، آن مرد برخاست و بيرون رفت . حضرت به من فرمود كه :«اينك ، در نزد تو چيست و چه حكم دارد؟» عرض كردم كه : او چيست و چه صفت دارد؟ فرمود كه : «مردى است حرورى» . عرض كردم كه : كافر است . فرمود : «آرى ، به خدا سوگند كه مشرك است» ^۲ .

۲۸۵۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ
عَبْدِ اللّهِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ شَكَّ فِي اللّهِ وَ فِي رَسُولِهِ صلى الله عليه و آله فَهُوَ
كَافِرٌ».

۲۸۵۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ صَفْوَانَ، عَنْ مَنْصُورِ بْنِ حَازِمٍ، قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : مَنْ شَكَّ فِي رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ؟ قَالَ:«كَافِرٌ» قُلْتُ: فَمَنْ شَكَّ فِي كُفْرِ الشَّاكِّ، فَهُوَ كَافِرٌ؟ فَأَمْسَكَ عَنِّي، فَرَدَدْتُ عَلَيْهِ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ، فَاسْتَبَنْتُ فِي وَجْهِهِ الْغَضَبَ.

۲۸۵۵.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ، عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ، قَالَ:
سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنْ قَوْلِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ :«وَ مَنْ يَكْفُرْ بِالْاءِيمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ»فَقَالَ:«مَنْ تَرَكَ الْعَمَلَ الَّذِي أَقَرَّ بِهِ» قُلْتُ: فَمَا مَوْضِعُ تَرْكِ الْعَمَلِ حَتّى يَدَعَهُ أَجْمَعَ؟ قَالَ: «مِنْهُ الَّذِي يَدَعُ الصَّلَاةَ مُتَعَمِّداً ، لَا مِنْ سُكْرٍ وَ لَا مِنْ عِلَّةٍ».

۲۸۵۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَكِيمٍ وَ حَمَّادٍ، عَنْ أَبِي مَسْرُوقٍ، قَالَ:
سَأَلَنِي أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام عَنْ أَهْلِ الْبَصْرَةِ، فَقَالَ لِي:«مَا هُمْ؟» قُلْتُ: مُرْجِئَةٌ، وَ قَدَرِيَّةٌ، وَ حَرُورِيَّةٌ، فَقَالَ : «لَعَنَ اللّهُ تِلْكَ الْمِلَلَ الْكَافِرَةَ الْمُشْرِكَةَ ، الَّتِي لَا تَعْبُدُ اللّهَ عَلى شَيْءٍ».

۲۸۵۷.عَنْهُ، عَنِ الْخَطَّابِ بْنِ مَسْلَمَةَ وَ أَبَانٍ، عَنِ الْفُضَيْلِ، قَالَ:
دَخَلْتُ عَلى أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام وَ عِنْدَهُ رَجُلٌ، فَلَمَّا قَعَدْتُ قَامَ الرَّجُلُ، فَخَرَجَ ، فَقَالَ لِي:«يَا فُضَيْلُ، مَا هذَا عِنْدَكَ؟» قُلْتُ: وَ مَا هُوَ؟ قَالَ: «حَرُورِيٌّ» قُلْتُ: كَافِرٌ؟ قَالَ: «إِي وَ اللّهِ مُشْرِكٌ» .