217
تحفة الأولياء ج4

۲۹۵۱.حسين بن محمد ، از محمد بن عمران بن حجّاج سبيعى ، از يونس بن يعقوب ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«هر كه گناهى را مرتكب شود ، و بداند كه خداى عز و جل بر آن اطّلاع دارد ، اگر خواهد ، او را عذاب كند ، و اگر خواهد ، او را بيامرزد ، او را مى آمرزد ، و هر چند كه طلب آمرزش نكند» .

۲۹۵۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از محمد بن على ، از عبد الرحمان بن محمد بن ابى هاشم ، از عنبسه عابد ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل دوست مى دارد كه بنده در باب گناه بزرگ از او آمرزش طلبد ، و به سوى او رغبت كند ، و دشمن مى دارد كه بنده به گناه اندك ، استخفاف كند كه آن را سبك شمارد ، و به آن اعتنا نكند» .

۲۹۵۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از اسماعيل بن سهل ،از حمّاد ، از ربعى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«اميرالمؤمنين ـ صلوات اللّه عليه ـ فرمود : به درستى كه پشيمانى بر بدى ، (اين كس را) به سوى ترك آن مى خواند» .

۲۹۵۴.محمد بن يحيى ، از على بن حسين دقّاق ، از عبد اللّه بن محمد ، از احمد بن عمر ، از زيد قتّات ، از ابان بن تغلب روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هيچ بنده اى نيست كه گناهى را مرتكب شده باشد ، پس بر آن پشيمان شده باشد ، مگر آنكه خداى عز و جل او را آمرزيده ، پيش از آنكه آمرزش طلب كند . و هيچ بنده اى نيست كه خداى عز و جل نعمتى را بر او انعام فرموده باشد ، پس شناخته باشد كه آن نعمت از نزد خدا است ، مگر آنكه خدا او را آمرزيده ، پيش از آنكه او را ستايش كند» .

189 . باب در بيان پوشيدن گناهان

۲۹۵۵.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از محمد بن على ، از عباس ، غلام آزاد شده امام رضا عليه السلام ، كه گفت : شنيدم از آن حضرت عليه السلام كه مى فرمود :«آنكه حسنه را مى پوشد ، برابرى مى كند با هفتاد حسنه ، و آنكه گناه و خصلت بد را فاش مى كند ، مخذول و منكوب است ، كه خدا او را يارى نمى دهد ، و آنكه سيّئه را مى پوشد ، آمرزيده خواهد بود» .


تحفة الأولياء ج4
216

۲۹۵۱.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِمْرَانَ بْنِ الْحَجَّاجِ السَّبِيعِيِّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ وَلِيدٍ، عَنْ يُونُسَ بْنِ يَعْقُوبَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ:«مَنْ أَذْنَبَ ذَنْباً، فَعَلِمَ أَنَّ اللّهَ مُطَّلِعٌ عَلَيْهِ، إِنْ شَاءَ عَذَّبَهُ، وَ إِنْ شَاءَ غَفَرَ لَهُ، غَفَرَ لَهُ وَ إِنْ لَمْ يَسْتَغْفِرْ».

۲۹۵۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي هَاشِمٍ، عَنْ عَنْبَسَةَ الْعَابِدِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْعَبْدَ أَنْ يَطْلُبَ إِلَيْهِ فِي الْجُرْمِ الْعَظِيمِ، وَ يُبْغِضُ الْعَبْدَ أَنْ يَسْتَخِفَّ بِالْجُرْمِ الْيَسِيرِ».

۲۹۵۳.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ سَهْلٍ، عَنْ حَمَّادٍ، عَنْ رِبْعِيٍّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ اللّه ِ عَلَيْهِ: إِنَّ النَّدَمَ عَلَى الشَّرِّ يَدْعُو إِلى تَرْكِهِ».

۲۹۵۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ الدَّقَّاقِ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عُمَرَ، عَنْ زَيْدٍ الْقَتَّاتِ، عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:
«مَا مِنْ عَبْدٍ أَذْنَبَ ذَنْباً، فَنَدِمَ عَلَيْهِ، إِلَا غَفَرَ اللّهُ لَهُ قَبْلَ أَنْ يَسْتَغْفِرَ؛ وَ مَا مِنْ عَبْدٍ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَيْهِ نِعْمَةً، فَعَرَفَ أَنَّهَا مِنْ عِنْدِ اللّهِ، إِلَا غَفَرَ اللّهُ لَهُ قَبْلَ أَنْ يَحْمَدَهُ».

189 ـ بَابُ سَتْرِ الذُّنُوبِ

۲۹۵۵.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنِ الْعَبَّاسِ مَوْلَى الرِّضَا عليه السلام ، قَالَ:
سَمِعْتُهُ عليه السلام يَقُولُ:
«الْمُسْتَتِرُ بِالْحَسَنَةِ يَعْدِلُ سَبْعِينَ حَسَنَةً، وَ الْمُذِيعُ بِالسَّيِّئَةِ مَخْذُولٌ، وَ الْمُسْتَتِرُ بِالسَّيِّئَةِ مَغْفُورٌ لَهُ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305761
صفحه از 791
پرینت  ارسال به