227
تحفة الأولياء ج4

۲۹۶۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از علاء ، از محمد بن مسلم ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«اى محمد ، پسر مسلم! گناهان ، مؤمن چون از آنها توبه كند ، از برايش آمرزيده مى شود؛ پس بايد كه مؤمن عمل كند ، آنچه را كه از سر مى گيرد ، بعد از توبه و آمرزش . بدان و آگاه باش! به خدا سوگند كه اين مغفرت نيست ، مگر از براى اهل ايمان» . عرض كردم : پس اگر برگردد ، بعد از توبه و استغفار از گناهان ، و دوباره گناه كند ، و باز در توبه عود نمايد ، چه حال دارد؟ فرمود كه : «اى محمد ، پسر مسلم! آيا چنان مى پندارى كه بنده مؤمن ، بر گناه خود پشيمان مى شود ، و از خداى عز و جلطلب آمرزش از آن مى كند و توبه مى كند ، و خداى عز و جل با وجود اينها ، توبه او را قبول نمى فرمايد؟» عرض كردم : پس اگر چندين مرتبه چنين كند كه مرتكب گناه شود ، بعد از آن ، توبه كند و آمرزش طلبد؟ فرمود : «در هر زمان كه مؤمن به استغفار و توبه باز گردد ، خداى عز و جلاز او بپذيرد ، و به آمرزش بر او بازگردد و تفضّل فرمايد . و به درستى كه خداى عز و جلآمرزنده اى است مهربان ، كه توبه را قبول مى كند ، و از گناهان در مى گذرد؛ پس بپرهيز از آنكه مؤمنان را از رحمت خداى عز و جل نوميد گردانى» ۱ .

1.و شاعر چه خوش گفته كه : اين درگه ما درگه نوميدى نيستصدبار اگر توبه شكستى بازآ (مترجم)


تحفة الأولياء ج4
226

۲۹۶۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنِ الْعَلَاءِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:
«يَا مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِمٍ، ذُنُوبُ الْمُؤْمِنِ إِذَا تَابَ مِنْهَا مَغْفُورَةٌ لَهُ؛ فَلْيَعْمَلِ الْمُؤْمِنُ لِمَا يَسْتَأْنِفُ بَعْدَ التَّوْبَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ؛ أَمَا وَ اللّهِ ، إِنَّهَا لَيْسَتْ إِلَا لِأَهْلِ الْاءِيمَانِ».
قُلْتُ: فَإِنْ عَادَ بَعْدَ التَّوْبَةِ وَ الِاسْتِغْفَارِ مِنَ الذُّنُوبِ، وَ عَادَ فِي التَّوْبَةِ؟
فَقَالَ:
«يَا مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِمٍ، أَ تَرَى الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ يَنْدَمُ عَلى ذَنْبِهِ وَ يَسْتَغْفِرُ مِنْهُ وَ يَتُوبُ ، ثُمَّ لَا يَقْبَلُ اللّهُ تَوْبَتَهُ؟!».
قُلْتُ: فَإِنَّهُ فَعَلَ ذلِكَ مِرَاراً ، يُذْنِبُ ثُمَّ يَتُوبُ وَ يَسْتَغْفِرُ؟
فَقَالَ: «كُلَّمَا عَادَ الْمُؤْمِنُ بِالِاسْتِغْفَارِ وَ التَّوْبَةِ، عَادَ اللّهُ عَلَيْهِ بِالْمَغْفِرَةِ، وَ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ، يَقْبَلُ التَّوْبَةَ، وَ يَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ؛ فَإِيَّاكَ أَنْ تُقَنِّطَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 306567
صفحه از 791
پرینت  ارسال به