233
تحفة الأولياء ج4

۲۹۷۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از جعفر بن محمد اشعرى ، از ابن قدّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل شاد مى شود به توبه بنده مؤمن خود ، چون توبه كند ، چنان كه يكى از شما به گم شده خود شاد مى شود ، چون آن را بيابد» .

192 . باب در بيان آمرزش طلبيدن از گناهان

۲۹۷۴.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از محمد بن حمران ، از زراره روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«به درستى كه بنده چون گناهى را مرتكب شود ، از اوّل روز تا شب مهلت داده شود ، پس اگر از خدا آمرزش طلبد ، بر او نوشته نشود» .

۲۹۷۵.از او ، از پدرش ، از ابن ابى عمير روايت است و ابو على اشعرى ، از محمد بن عبد الجبّار ، از صفوان ، از ابو ايّوب ، از ابو بصير ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه گناهى را بكند ، در باب آن ، هفت ساعت از روز مهلت داده شود؛ پس اگر سه مرتبه آمرزش طلبد از خدايى كه نيست خدايى ، مگر او ، كه زنده و پاينده است بر وجه دوام ، به اين كه بگويد : أَسْتَغْفِرُ اللّه َ الَّذى لا اِلهَ اِلّا هُوَ الحَىُّ الْقَيُّومُ ، آن گناه ، بر او نوشته نشود» .

۲۹۷۶.على بن ابراهيم روايت كرده است ، از پدرش و ابو على اشعرى و محمد بن يحيى ، هر دو از حسين بن اسحاق ، از على بن مهزيار ، از فضالة بن ايّوب ، از عبد الصّمد بشير ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«بنده مؤمن چون گناهى را به عمل آورد ، خداى عز و جلهفت ساعت او را مهلت دهد . پس اگر از خدا آمرزش طلب كند ، چيزى بر او نوشته نشود ، و اگر آن ساعت ها بگذرد و استغفار نكند ، يك گناه بر او نوشته شود . و به درستى كه مؤمن ، بعد از بيست سال ، گناه خود را به خاطر مى آورد ، تا آنكه از پروردگار خود آمرزش طلب كند ، و خدا او را بيامرزد . و به درستى كه كافر ، گناه را فراموش مى كند ، در همان ساعت كه آن را به جا آورده [است]» .


تحفة الأولياء ج4
232

۲۹۷۳.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ يَفْرَحُ بِتَوْبَةِ عَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ إِذَا تَابَ، كَمَا يَفْرَحُ أَحَدُكُمْ بِضَالَّتِهِ إِذَا وَجَدَهَا».

192 ـ بَابُ الِاسْتِغْفَارِ مِنَ الذَّنْبِ

۲۹۷۴.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ، عَنْ زُرَارَةَ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:
«إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً أُجِّلَ مِنْ غُدْوَةٍ إِلَى اللَّيْلِ، فَإِنِ اسْتَغْفَرَ اللّهَ لَمْ يُكْتَبْ عَلَيْهِ».

۲۹۷۵.عَنْهُ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ؛ وَ أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنْ صَفْوَانَ، عَنْ أَبِي أَيُّوبَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ عَمِلَ سَيِّئَةً أُجِّلَ فِيهَا سَبْعَ سَاعَاتٍ مِنَ النَّهَارِ، فَإِنْ قَالَ: أَسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذِي لَا إِلهَ إِلَا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ ـ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ ـ لَمْ تُكْتَبْ عَلَيْهِ».

۲۹۷۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ؛ وَ أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، وَ مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى جَمِيعاً، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ إِسْحَاقَ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ، عَنْ فَضَالَةَ بْنِ أَيُّوبَ، عَنْ عَبْدِ الصَّمَدِ بْنِ بَشِيرٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«الْعَبْدُ الْمُؤْمِنُ إِذَا أَذْنَبَ ذَنْباً أَجَّلَهُ اللّهُ سَبْعَ سَاعَاتٍ، فَإِنِ اسْتَغْفَرَ اللّهَ لَمْ يُكْتَبْ عَلَيْهِ شَيْءٌ؛ وَ إِنْ مَضَتِ السَّاعَاتُ وَ لَمْ يَسْتَغْفِرْ، كُتِبَتْ عَلَيْهِ سَيِّئَةٌ، وَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَيَذْكُرُ ذَنْبَهُ بَعْدَ عِشْرِينَ سَنَةً حَتّى يَسْتَغْفِرَ رَبَّهُ، فَيَغْفِرَ لَهُ، وَ إِنَّ الْكَافِرَ لَيَنْسَاهُ مِنْ سَاعَتِهِ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 291911
صفحه از 791
پرینت  ارسال به