۲۶۶۰.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از محمد بن عيسى ، از منصور ، از هشام بن سالم ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه : بپرهيزيد از ظلم؛ زيرا كه آن ، ظلمت ها است در روز قيامت» .

۲۶۶۱.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از عمر بن اذينه ، از زراره ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«كسى نيست كه ستمى كند و مظلمه اى از او سر زند ، مگر آنكه خداى عز و جل او را به آن مظلمه مى گيرد ، در جان و مالش . و امّا آن ستم كه در ميان او و خدا است ، چون توبه كند ، آمرزيده مى شود» .

۲۶۶۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از ابن ابى نجران ، از عمار بن حكيم ، از عبد الاعلى مولاى آل سام كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام ابتدا به سخن فرمود كه :«هر كه ستم كند ، خداى عز و جل كسى را بر او مسلّط گرداند كه بر او ستم كند ، يا بر فرزندش ، يا بر فرزند فرزندش» . راوى مى گويد كه : عرض كردم : او ستم مى كند و خدا بر فرزندش ، يا بر فرزند فرزندش ، ظالم را مسلّط مى گرداند؟ فرمود : «زيرا كه خداى عز و جلمى فرمايد : «وَليَخْشَ الَّذينَ لَوْتَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِيَّةً ضِعافا خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللّه َ وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَديدا»^۱ ؛ يعنى : و بايد كه بترسند آنان كه اگر بگذارند از پس مرگ خويش فرزندان ناتوان را ، بترسند بر ايشان از بى نوايى و ضايع شدن . پس بايد كه بپرهيزند از خدا و عذاب او ، و بايد كه بگويند گفتارى راست و درست» .

۲۶۶۳.از او ، از ابن محبوب ، از اسحاق بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه خداى عز و جلوحى فرمود به سوى پيغمبرى از پيغمبران ، كه در مملكت پادشاه جبّارى از جبّاران بود ، كه : بيا به اين جبّار (يعنى توجّه كن به جانب او) ، و به او بگو كه : من تو را به كار نداشته ام بر آنكه خون ها بريزى و مال هاى مردم را بگيرى . و جز اين نيست كه من تو را به كار داشته ام ، كه ستمديدگان را از من باز دارى (و ايشان را غوررسى [=تفقد و رسيدگى ]كنى تا به درگاه من نيايند)؛ زيرا كه من ستمى را كه بر ايشان شده ، وا نمى گذارم ، و هر چند كه ايشان كافر باشند» .

۲۶۶۴.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از حسن بن على وشّاء ، از على بن ابى حمزه ، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هر كه از روى ستم مال برادر خود را بخورد و آن را به سويش رد نكند ، در روز قيامت پاره اى از آتش دوزخ را خواهد خورد» .

۲۶۶۰.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ مَنْصُورٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«قَالَ رَسُولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : اتَّقُوا الظُّلْمَ؛ فَإِنَّهُ ظُلُمَاتُ يَوْمِ الْقِيَامَةِ».

۲۶۶۱.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ عُمَرَ بْنِ أُذَيْنَةَ، عَنْ زُرَارَةَ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«مَا مِنْ أَحَدٍ يَظْلِمُ بِمَظْلِمَةٍ إِلَا أَخَذَهُ اللّهُ بِهَا فِي نَفْسِهِ وَ مَالِهِ، وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِي بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اللّهِ، فَإِذَا تَابَ غَفَرَ اللّهُ لَهُ».

۲۶۶۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ، عَنْ عَمَّارِ بْنِ حَكِيمٍ، عَنْ عَبْدِ الْأَعْلى مَوْلى آلِ سَامٍ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ـ مُبْتَدِئاً ـ :«مَنْ ظَلَمَ سَلَّطَ اللّهُ عَلَيْهِ مَنْ يَظْلِمُهُ أَوْ عَلى عَقِبِهِ أَوْ عَلى عَقِبِ عَقِبِهِ» .
قَالَ : قُلْتُ: هُوَ يَظْلِمُ، فَيُسَلِّطُ اللّهُ عَلى عَقِبِهِ، أَوْ عَلى عَقِبِ عَقِبِهِ؟
فَقَالَ: «إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ يَقُولُ: «وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلًا سَدِيداً» ».

۲۶۶۳.عَنْهُ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ أَوْحى إِلى نَبِيٍّ مِنْ أَنْبِيَائِهِ فِي مَمْلَكَةِ جَبَّارٍ مِنَ الْجَبَّارِينَ: أَنِ ائْتِ هذَا الْجَبَّارَ، فَقُلْ لَهُ: إِنَّنِي لَمْ أَسْتَعْمِلْكَ عَلى سَفْكِ الدِّمَاءِ وَ اتِّخَاذِ الْأَمْوَالِ، وَ إِنَّمَا اسْتَعْمَلْتُكَ لِتَكُفَّ عَنِّي أَصْوَاتَ الْمَظْلُومِينَ؛ فَإِنِّي لَمْ أَدَعْ ظُلَامَتَهُمْ وَ إِنْ كَانُوا كُفَّاراً».

۲۶۶۴.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ الْوَشَّاءِ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ أَبِي بَصِيرٍ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«مَنْ أَكَلَ مَالَ أَخِيهِ ظُلْماً وَ لَمْ يَرُدَّهُ إِلَيْهِ، أَكَلَ جَذْوَةً مِنَ النَّارِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ».