۳۰۰۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از ابن محبوب ، از ابو الصّباح كنانى كه گفت : در نزد امام جعفر صادق عليه السلام بودم كه پيرى بر آن حضرت داخل شد و عرض كرد كه : يا اباعبداللّه ! به سوى تو شكايت مى كنم از فرزندان خويش و عقوق ايشان ، و از برادران خويش و جفاى ايشان ، در نزد كبر سنّ من ، و در هنگامى كه پير شده ام و سالَم بسيار شده؛ پس حضرت صادق عليه السلام فرمود كه :«اى مرد! به درستى كه حق را دولتى است و باطل را دولتى ، و هر كه از اين دولت ها ، در دولت صاحبش خوار و بى مقدار است . و به درستى كه كمتر چيزى كه به مؤمن مى رسد در دولت باطل ، عقوق است از فرزندانش ، و جفا است از برادرانش ، و هيچ مؤمنى نيست كه در دولت باطل به چيزى از رفاهيّت؛ يعنى خوش عيشى و آسودگى برسد ، مگر آنكه پيش از مردنش مبتلا شود ، يا در بدن ، و يا در فرزندان ، و يا در باب مالش ، تا آنكه خداى عز و جل او را خالص و پاكيزه گرداند ، از آنچه در دولت باطل كسب كرده ، و بهره او را در دولت حق از برايش فراوان و بسيار گرداند . پس صبر كن و شاد باش» .
197 . باب در بيان اقسام عقوبت گناهان
۳۰۰۸.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از احمد بن محمد ، از عبّاس بن علاء ، از مجاهد ، از پدرش ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«گناهانى كه نعمت ها را تغيير مى دهد ، بغى و ستمكارى است ، و گناهانى كه موجب پشيمانى مى شود ، كشتن آدمى است ، و آنها كه عذاب ها و سختى ها را فرود مى آورد ، ظلم و ستم است ، و آنها كه پرده ها را مى درد ، شرب خمر است ، و آنها كه روزى را حبس مى كند ، زنا است ، و آنها كه نيستى را شتاب مى دهد ، قطع رحم است ، و آنها كه دعا را رد مى كند و قبول نمى شود ، و هوا را تيره و تار مى گرداند ، عقوق پدر و مادر است» .
