199 . باب نادر
۳۰۱۲.ايضا ، محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از ابن فضّال ، از ابن بكير روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم در باب شرح قول خداى عز و جل :«وَما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ»؛ پس آن حضرت فرمود :« «وَيَعْفُو عَنْ كَثيرٍ»۱ » .
ابن بكير مى گويد كه : عرض كردم : اين را نخواستم ، مرا خبر ده كه آنچه به على عليه السلام و امثال آن حضرت از اهل بيتش رسيد ، از اين قبيل است؟ فرمود : «به درستى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله در هر روز ، هفتاد مرتبه به سوى خداى عز و جل توبه مى كرد ، بى آنكه گناهى داشته باشد» .
۳۰۱۳.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد و على بن ابراهيم ، از پدرش و هر دو ، از ابن محبوب ، از على بن رئاب كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام را سؤال كردم از قول خداى عز و جل :«وَما أَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَيْديكُمْ»، و عرض كردم كه : مرا خبر ده كه آنچه به على و اهل بيت آن حضرت عليهم السلام رسيد بعد از آن حضرت ، آيا آن ، به سبب آن چيزى است كه دست هاى ايشان كسب كرده بود ، و حال آنكه ايشان اهل بيت طهارت و معصومان اند . فرمود :«به درستى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله در هر روز و هر شب ، صد مرتبه به سوى خداى عز و جلتوبه مى فرمود ، و از آن جناب طلب آمرزش مى نمود ، بى آنكه گناهى داشته باشد . به درستى كه خدا دوستان خود را به مصيبت ها مخصوص مى گرداند ، از براى آنكه ايشان را بر آنها مزد دهد ، بى آنكه گناهى داشته باشند» .
