261
تحفة الأولياء ج4

201 . باب در بيان اينكه ترك گناه ، از طلب كردن توبه آسان تر است ۱

۳۰۱۶.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از على بن حكم ، از بعضى از اصحاب خويش ، از ابو العبّاس بقباق روايت كرده كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود : ترك گناه ، از طلب كردن توبه آسان تر است ، و بسيار شهوت و خواهش نفس است كه در يك ساعت تمام مى شود ، و موجب اندوه دور و دراز است ، و مرگ ، دنيا را رسوا كرده ، پس از براى صاحب عقل خالص ، هيچ شادى را وا نگذاشته است» .

202 . باب در بيان استدراج ۲

۳۰۱۷.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد ، از على بن حكم ، از عبد اللّه بن جندب ، از سفيان بن سمط كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل چون نسبت به بنده اى خير و خوبى را اراده كند ، پس آن بنده مرتكب گناهى شود ، عقوبتى را در پى آن گناه درآورد ، و استغفار را به يادش آورد ، و چون بدى را به بنده اى اراده فرمايد ، و آن بنده گناهى را مرتكب شود ، نعمتى را در پى آن درآورد ، تا آنكه استغفار را از خاطرش ببرد ، و به آن نعمت تمادى كند (و از راه بيرون رود و طول دهد) . و اين است معنى قول خداى عز و جل : «سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ»۳ ؛ يعنى : زود باشد كه بگيريم ايشان را درجه درجه و اندك اندك (به مهلت دادن در معصيت و امنيّت صحّت و ازدياد نعمت) ، از آنجا كه ندانند» (كه اين استدراج است) . و حضرت فرمود كه : «يعنى علم نداشته باشند به نعمت ها در نزد معصيت ها» .

1.و در بعضى از نسخ كافى ، باب ، بى عنوان است . (مترجم)

2.و آن ، به معنى اندك اندك نزديك گردانيدن خداى ـ تعالى ـ است كسى را به عقوبت خود . (مترجم)

3.اعراف، ۱۸۲.


تحفة الأولياء ج4
260

201 ـ بَابُ أَنَّ تَرْكَ الْخَطِيئَةِ أَيْسَرُ مِنْ [طَلَبِ ]التَّوْبَةِ

۳۰۱۶.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، عَنْ أَبِي الْعَبَّاسِ الْبَقْبَاقِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام : تَرْكُ الْخَطِيئَةِ أَيْسَرُ مِنْ طَلَبِ التَّوْبَةِ، وَ كَمْ مِنْ شَهْوَةِ سَاعَةٍ أَوْرَثَتْ حُزْناً طَوِيلاً، وَ الْمَوْتُ فَضَحَ الدُّنْيَا، فَلَمْ يَتْرُكْ لِذِي لُبٍّ فَرَحاً» .

202 ـ بَابُ الِاسْتِدْرَاجِ

۳۰۱۷.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ جُنْدَبٍ، عَنْ سُفْيَانَ بْنِ السِّمْطِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«إِنَّ اللّهَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً فَأَذْنَبَ ذَنْباً، أَتْبَعَهُ بِنَقِمَةٍ وَ يُذَكِّرُهُ الِاسْتِغْفَارَ، وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً فَأَذْنَبَ ذَنْباً، أَتْبَعَهُ بِنِعْمَةٍ لِيُنْسِيَهُ الِاسْتِغْفَارَ وَ يَتَمَادى بِهَا ، وَ هُوَ قَوْلُ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ» بِالنِّعَمِ عِنْدَ الْمَعَاصِي».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305945
صفحه از 791
پرینت  ارسال به