۳۰۲۹.از او ، از بعضى از اصحاب خويش روايت است كه آن را مرفوع ساخته و گفته است كه : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«بسيار جوينده دنيا است كه آن را درنيافته ، و بسيار دريابنده آن است كه از آن مفارقت نموده؛ پس جستن آن ، تو را از علمت روگردان نكند ، و آن را از عطاكننده آن و كسى كه مالك آن است طلب كن؛ پس بسيار حريص بر دنيا هست كه دنيا او را بر زمين افكنده ، و به آنچه دريافته از آن ، از طلب آخرتش روگردان شده ، تا آنكه عمرش تمام شده و مرگش او را دريافته است» .و امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه : «محبوس و در زندان شده ، كسى است كه دنياى او ، او را از آخرتش حبس كرده باشد» .

۳۰۳۰.از او روايت است كه آن را مرفوع ساخته ، از امام محمد باقر عليه السلام و گفته است كه : فرمود :«چون چهل سال بر مرد بگذرد ، به او گفته شود كه : حِذْر و آلات نگاهدارى خود را فرا گير؛زيرا كه تو معذور نيستى و عذر و بهانه از تو پذيرفته نمى شود . و مرد چهل ساله از پسر بيست ساله ، به حذر سزاوارتر نيست؛زيرا كه آن كسى كه اين دو را مى طلبد ، يكى است ، و نخوابيده و در خواب نيست؛ پس عمل كن از براى آنچه در پيش روى تو است از هول و ترس ، و زيادتى گفتار را از خود وا گذار» .

۳۰۳۱.از او ، از على بن حكم ، از حسّان ، از زيد شحّام روايت است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه :«از براى خود از نفس خود بگير ، بگير از آن در تندرستى پيش از بيمارى ، و در توانايى پيش از ناتوانى ، و در زندگى پيش از مردن» .

۳۰۳۲.از او ، از على بن حكم ، از هشام بن سالم ، از بعضى از اصحاب خويش ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت است كه فرمود :«به درستى كه چون روز تازه بيايد ، مى گويد كه : اى فرزند آدم! در همين روز خود عمل خيرى بكن ، تا از برايت به آن در نزد پروردگارت شهادت دهم در روز قيامت؛ زيرا كه من در زمان گذشته به نزد تو نيامده ام ، و در آنچه باقى مانده به نزد تو نخواهم آمد ، و چون شب بيايد ، مثل اين را مى گويد» .

۳۰۳۳.حسين بن محمد ، از معلّى بن محمد ، از احمد بن محمد ، از شعيب بن عبد اللّه ، از بعضى از اصحاب خويش روايت كرده كه آن را مرفوع ساخته و گفته است كه : مردى به خدمت اميرالمؤمنين عليه السلام آمد و عرض كرد كه : يا اميرالمؤمنين! مرا به وجهى از وجوه خير و خوبى كه به آن نجات يابم ، وصيّت كن . اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود كه :«اى سائل! گوش بدار و سعى كن كه بفهمى و يقين بهم رسان . بعد از آن ، عمل كن و بدان كه مردمان بر سه قسم اند : زاهد و صابر و راغب . امّا زاهد ، به حقيقت كه اندوه ها و شادى ها از دلش بيرون رفته؛ پس به چيزى از دنيا شاد نمى شود ، و بر چيزى از آنكه از او فوت شده ، اندوهناك نمى گردد ، و چنين كسى صاحب استراحت است . و امّا صابر ، دنيا را آرزو مى كند در دل خود؛ پس چون از آن بيابد و به آن برسد ، نفس خود را لجام كند و از آن منع كند ، به جهت بدى عاقبت و دشمن داشتن آن ، و اگر بر دلش اطّلاع به هم رسانى ، از عفّت و فروتنى و آگاهى آن تعجّب كنى . و امّا راغب ، پروايى ندارد ، از هر جا كه دنيا به او برسد؛ خواه از حلال آن باشد ، و خواه از حرام آن ، و باك ندارد از هر چه عرض او را در آن چركين كند و به چيز زشت آلوده گرداند ، و نفسش را هلاك كند ، و مروّت و جوانمردى او را ببرد؛ پس ايشان ، در غفلت و بى خبرى ، اضطراب دارند» .

۳۰۲۹.عَنْهُ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ رَفَعَهُ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«كَمْ مِنْ طَالِبٍ لِلدُّنْيَا لَمْ يُدْرِكْهَا، وَ مُدْرِكٍ لَهَا قَدْ فَارَقَهَا؛ فَلَا يَشْغَلَنَّكَ طَلَبُهَا عَنْ عَمَلِكَ، وَ الْتَمِسْهَا مِنْ مُعْطِيهَا وَ مَالِكِهَا، فَكَمْ مِنْ حَرِيصٍ عَلَى الدُّنْيَا قَدْ صَرَعَتْهُ، وَ اشْتَغَلَ بِمَا أَدْرَكَ مِنْهَا عَنْ طَلَبِ آخِرَتِهِ حَتّى فَنِيَ عُمُرُهُ، وَ أَدْرَكَهُ أَجَلُهُ».
وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : «الْمَسْجُونُ مَنْ سَجَنَتْهُ دُنْيَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ».

۳۰۳۰.وَ عَنْهُ رَفَعَهُ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ: قَالَ:«إِذَا أَتَتْ عَلَى الرَّجُلِ أَرْبَعُونَ سَنَةً، قِيلَ لَهُ: خُذْ حِذْرَكَ، فَإِنَّكَ غَيْرُ مَعْذُورٍ، وَ لَيْسَ ابْنُ الْأَرْبَعِينَ بِأَحَقَّ بِالْحِذْرِ مِنِ ابْنِ الْعِشْرِينَ، فَإِنَّ الَّذِي يَطْلُبُهُمَا وَاحِدٌ وَ لَيْسَ بِرَاقِدٍ، فَاعْمَلْ لِمَا أَمَامَكَ مِنَ الْهَوْلِ، وَ دَعْ عَنْكَ فُضُولَ الْقَوْلِ».

۳۰۳۱.عَنْهُ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ حَسَّانَ، عَنْ زَيْدٍ الشَّحَّامِ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :«خُذْ لِنَفْسِكَ مِنْ نَفْسِكَ ، خُذْ مِنْهَا فِي الصِّحَّةِ قَبْلَ السُّقْمِ، وَ فِي الْقُوَّةِ قَبْلَ الضَّعْفِ، وَ فِي الْحَيَاةِ قَبْلَ الْمَمَاتِ».

۳۰۳۲.عَنْهُ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحَكَمِ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ النَّهَارَ إِذَا جَاءَ قَالَ: يَا ابْنَ آدَمَ، اعْمَلْ فِي يَوْمِكَ هذَا خَيْراً؛ أَشْهَدْ لَكَ بِهِ عِنْدَ رَبِّكَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ؛ فَإِنِّي لَمْ آتِكَ فِيمَا مَضى، وَ لَا آتِيكَ فِيمَا بَقِيَ، وَ إِذَا جَاءَ اللَّيْلُ قَالَ مِثْلَ ذلِكَ».

۳۰۳۳.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ شُعَيْبِ بْنِ عَبْدِ اللّهِ، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ رَفَعَهُ، قَالَ:
جَاءَ رَجُلٌ إِلى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام ، فَقَالَ: يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، أَوْصِنِي بِوَجْهٍ مِنْ وُجُوهِ الْبِرِّ أَنْجُو بِهِ .
قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام :«أَيُّهَا السَّائِلُ، اسْتَمِعْ، ثُمَّ اسْتَفْهِمْ، ثُمَّ اسْتَيْقِنْ، ثُمَّ اسْتَعْمِلْ؛ وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّاسَ ثَلَاثَةٌ: زَاهِدٌ، وَ صَابِرٌ، وَ رَاغِبٌ.
فَأَمَّا الزَّاهِدُ، فَقَدْ خَرَجَتِ الْأَحْزَانُ وَ الْأَفْرَاحُ مِنْ قَلْبِهِ، فَلَا يَفْرَحُ بِشَيْءٍ مِنَ الدُّنْيَا، وَ لَا يَأْسى عَلى شَيْءٍ مِنْهَا فَاتَهُ ؛ فَهُوَ مُسْتَرِيحٌ.
وَ أَمَّا الصَّابِرُ، فَإِنَّهُ يَتَمَنَّاهَا بِقَلْبِهِ، فَإِذَا نَالَ مِنْهَا أَلْجَمَ نَفْسَهُ عَنْهَا لِسُوءِ عَاقِبَتِهَا وَ شَنَآنِهَا، لَوِ اطَّلَعْتَ عَلى قَلْبِهِ، عَجِبْتَ مِنْ عِفَّتِهِ وَ تَوَاضُعِهِ وَ حَزْمِهِ.
وَ أَمَّا الرَّاغِبُ، فَلَا يُبَالِي مِنْ أَيْنَ جَاءَتْهُ الدُّنْيَا ، مِنْ حِلِّهَا أَوْ مِنْ حَرَامِهَا، وَ لَا يُبَالِي مَا دَنَّسَ فِيهَا عِرْضَهُ، وَ أَهْلَكَ نَفْسَهُ، وَ أَذْهَبَ مُرُوءَتَهُ؛ فَهُمْ فِي غَمْرَةٍ يَضْطَرِبُونَ».