۳۰۳۴.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از محمد بن سنان ، از محمد بن حكيم ، از آنكه او را حديث كرده ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود كه : كوچك نمى باشد آنچه در روز قيامت نفع مى رساند ، و كوچك نمى باشد آنچه در روز قيامت ضرر مى رساند؛ پس در آنچه خداى عز و جل شما را خبر داده ، چون كسى باشيد كه آن را به چشم خود ديده است» .
۳۰۳۵.على بن ابراهيم روايت كرده است ، از پدرش و على بن محمد قاسانى ، هر دو از قاسم بن محمد ، از سليمان منقرى ، از حفص بن غياث كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«اگر توانى كه شناخته نشوى و مشهور و معروف نباشى ، چنان كن . و بر تو باكى نيست از آنكه مردم بر تو ثنا نكنند و تو را مدح نگويند ، و باكى بر تو نيست از آنكه در نزد مردم مذموم باشى كه تو را مذمّت و بدگويى كنند ، چون در نزد خداى عز و جل محمود و ستوده باشى» . بعد از آن ، فرمود كه : «پدرم على بن ابى طالب عليه السلام فرمود كه : هيچ خوبى نيست در زندگانى و زيستن در دنيا ، مگر از براى دو مرد : يكى مردى كه هر روز ، خوبيش زياد شود ، و ديگر مردى كه گناه را به توبه تدارك نمايد (و بنابر بعضى از نسخ كافى ، مرگ خود را به توبه تدارك كند) . و از كجا او را توبه ميسّر شود؟ و به خدا سوگند كه اگر آن قدر سجده كند كه گردنش پاره شود ، و يا بدنش از هم جدا گردد ، خداى ـ تبارك و تعالى ـ از او قبول نفرمايد ، مگر به ولايت ما اهل بيت . بدان و آگاه باش! كه آنان كه حقّ ما را بشناسند و ثواب را در باب ما اميد داشته باشند ، و به قوت خويش كه نصف مدّ ۱ است در هر روز ، راضى و خشنود باشند ، و راضى باشند به آنچه عورتشان را بپوشد ، و آنچه سر ايشان را بپوشاند ، و با همه اينها ، به خدا سوگند كه ايشان خائف و ترسان باشند ، دوست دارند كه همان بهره ايشان باشد از دنيا ، و خداى عز و جل همچنين ايشان را وصف نموده؛ پس فرموده كه : «وَالَّذينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ اِلى رَبِّهِمْ راجِعُونَ»۲ » . بعد از آن ، فرمود كه : «مى دانى كه چيست آنچه ايشان آورده اند؟ به خدا سوگند كه ايشان ، طاعت را با محبّت و ولايت آورده اند ، و ايشان ، در باب آن با وجود آن ترسانند ، و ترس ايشان ترسى نيست كه به جهت شك باشد ، وليكن ايشان ترسيدند از آنكه در محبّت و ولايت يا طاعت ما مقصّر باشند ، و در باب آن كوتاهى كرده باشند» . و بنابراين ترجمه آيه اين مى شود كه : «و آنان كه مى آورند آنچه را كه آورده اند از اعمال خير ، در حالتى كه دل هاى ايشان ترسان است به آنكه ايشان به سوى پروردگار خويش باز گردندگانند» (يعنى در عاقبت امر آخرت ترسانند ، كه مبادا آنچه مى كنند ، مقبول درگاه حضرت اله نشود ، و بر وجه لائق نباشد ، و در باب آن معاقب گردند) .
