283
تحفة الأولياء ج4

206 . باب در بيان اينكه كفر ، با توبه ، عمل را باطل نمى گرداند ۱

۳۰۵۰.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن محبوب و غير او ، از علا بن زرين ، از
محمد بن مسلم ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه مؤمن باشد ، و در زمان ايمانش عمل خيرى را به جا آورد ، بعد از آن ، فتنه و آزمايش يا ضلالت و گمراهى به او برسد ، و به اين سبب كافر شود ، و بعد از كفر خويش توبه كند ، از برايش نوشته شود ، وحساب شود به هر خيرى كه آن را در زمان ايمانش عمل كرده ، و كفر ، آن را باطل نمى گرداند ، هر گاه بعد از كفر خويش توبه كند» .

207 . باب در بيان كسانى كه از بلاء معافى و سالم اند ۲

۳۰۵۱.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد و على بن ابراهيم ، از پدرش و هر دو ، از ابن محبوب ، از ابو حمزه ، از امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل را مخصوصانى چندند كه نسبت به ايشان ، از بلاء و زحمت ، بخل و ضنّت مى كند (يعنى ايشان را از جميع آفات و بليّات محفوظ مى دارد ، و نمى گذارد كه بدى به ايشان برسد . پس ايشان را زنده مى دارد در عافيت ، و روزى مى دهد ايشان را در عافيت ، و مى ميراند ايشان را در عافيت ، و محشور مى گرداند ايشان را در عافيت ، و ساكن مى گرداند ايشان را در بهشت ، در عافيت» .

۳۰۵۲.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از احمد بن محمد بن خالد ، از عثمان بن عيسى ، از اسحاق بن عمّار ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل خلقى را آفريد كه نسبت به ايشان ، از بلاء ، بخل فرمود (به آن معنى كه مذكور شد) . ايشان را آفريد در عافيت ، و زنده داشت ايشان را در عافيت ، و ميرانيد ايشان را در عافيت ، و ايشان را داخل بهشت گردانيد ، در عافيت» .

1.و در بعضى از نسخ كافى ، عبارتِ عنوان به وضع ديگر است ، و در بعضى ، باب ، بى عنوان است ، مانند چند باب پيش و بعد اين باب ، و ظاهر اين است كه آن درست تر باشد . (مترجم)

2.و در بعضى از نسخ كافى چنين است كه ، باب : در بيان اينكه خدا را مخصوصانى چندند كه از بلا و زحمت محفوظند . (مترجم)

تحفة الأولياء ج4
282

206 ـ بَابُ أَنَّ الْكُفْرَ مَعَ التَّوْبَةِ لَا يُبْطِلُ الْعَمَلَ

۳۰۵۰.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ وَ غَيْرِهِ، عَنِ الْعَلَاءِ بْنِ رَزِينٍ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ كَانَ مُؤْمِناً فَعَمِلَ خَيْراً فِي إِيمَانِهِ، ثُمَّ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ فَكَفَرَ، ثُمَّ تَابَ بَعْدَ كُفْرِهِ، كُتِبَ لَهُ وَ حُوسِبَ بِكُلِّ شَيْءٍ كَانَ عَمِلَهُ فِي إِيمَانِهِ، وَ لَا يُبْطِلُهُ الْكُفْرُ إِذَا تَابَ بَعْدَ كُفْرِهِ».

207 ـ بَابُ الْمُعَافَيْنَ مِنَ الْبَلَاءِ

۳۰۵۱.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ؛ وَ عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ جَمِيعاً، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ وَ غَيْرِهِ، عَنْ أَبِي حَمْزَةَ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عليه السلام ، قَالَ:«إِنَّ لِلّهِ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ ضَنَائِنَ يَضَنُّ بِهِمْ عَنِ الْبَلَاءِ، فَيُحْيِيهِمْ فِي عَافِيَةٍ، وَ يَرْزُقُهُمْ فِي عَافِيَةٍ، وَ يُمِيتُهُمْ فِي عَافِيَةٍ، وَ يَبْعَثُهُمْ فِي عَافِيَةٍ ، وَ يُسْكِنُهُمُ الْجَنَّةَ فِي عَافِيَةٍ».

۳۰۵۲.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ، عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسى، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ:«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ خَلَقَ خَلْقاً ضَنَّ بِهِمْ عَنِ الْبَلَاءِ: خَلَقَهُمْ فِي عَافِيَةٍ، وَ أَحْيَاهُمْ فِي عَافِيَةٍ، وَ أَمَاتَهُمْ فِي عَافِيَةٍ، وَ أَدْخَلَهُمُ الْجَنَّةَ فِي عَافِيَةٍ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    پدیدآورنده :
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 305797
صفحه از 791
پرینت  ارسال به