۳۰۵۸.از او ، از يونس ، از ابن بكير ، از ابو اميّه ـ يعنى يوسف بن ثابت ـ روايت است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«هيچ كارى با ايمان ضرر نمى رساند ، و هيچ عملى با كفر نفع نمى بخشد . آيا نمى بينى كه خداى ـ تعالى ـ فرموده است كه : «وَما مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ اِلّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللّه ِ»^۱ وَرَسُولِهِ وَماتُوا وَهُمْ كافِرُونَ ^۲ ؛ يعنى : «وباز نداشت ايشان را از آنكه پذيرفته شود نفقه هاى ايشان ، مگر آنكه ايشان كافر شدند به خدا» و فرستاده او ، و مردند ، در حالتى كه ايشان كافر بودند» .

۳۰۵۹.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن فضّال ، از ثعلبه ، از ابو اميّه يوسف بن ثابت بن ابى سعده ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كهگفت : آن حضرت فرمود :«با ايمان ، عملى ضرر نمى رساند ، و همچنين با كفر ، عملى نفع ندارد» .

۳۰۶۰.احمد بن محمد ، از حسين بن سعيد ، از آنكه او را ذكر كرده ، از عبيد بن زراره ، از محمد بن مارد روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه : حديثى از براى ما روايت شده ، و آن ، اين است كه تو فرموده اى كه : چون شناختى؛ يعنى حق را ، (كه عبارت است از مذهب حق اثناعشرى) ، پس آنچه خواهى ، بكن . فرمود كه :«من اين را گفته ام» . راوى مى گويد كه : عرض كردم : و اگرچه زنا كنند يا دزدى كنند يا شراب بياشامند؟ فرمود : « «اِنّا لِلّهِ وَاِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ»^۳ . به خدا سوگند كه با ما انصاف نداده اند ، كه ما به كردار بد مأخوذ و معاقب باشيم ، و مؤاخذه و عقاب از ايشان برداشته شده باشد . جز اين نيست كه من گفتم كه : چون عارف شدى و حق را شناختى ، آنچه خواهى ، بكن ، از عمل خير؛ خواه اندك باشد ، و خواه بسيار ، كه از تو قبول مى شود» .

۳۰۶۱.على بن ابراهيم ، از محمد بن ريّان بن صلت روايت كرده كه آن را مرفوع ساخته است ، از حضرت امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«اميرالمؤمنين عليه السلام بسيارى از اوقات در خطبه خويش مى فرمود كه : اى گروه مردمان! دست از دين خود برمداريد ، و ملازم آن باشيد؛زيرا كه گناه در آن بهتر است از حسنه در غير آن ، و گناهِ در آن آمرزيده مى شود ، و حسنه در غير آن قبول نمى شود» .

۳۰۵۸.عَنْهُ، عَنْ يُونُسَ، عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ، عَنْ أَبِي أُمَيَّةَ يُوسُفَ بْنِ ثَابِتٍ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«لَا يَضُرُّ مَعَ الْاءِيمَانِ عَمَلٌ، وَ لَا يَنْفَعُ مَعَ الْكُفْرِ عَمَلٌ، أَ لَا تَرى أَنَّهُ قَالَ: «وَ ما مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ إِلَا أَنـَّهُمْ كَفَرُوا بِاللّهِ وَ بِرَسُولِهِ» ، «وَ مَاتُوا وَ هُمْ كَافِرُونَ» ».

۳۰۵۹.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ، عَنْ ثَعْلَبَةَ، عَنْ أَبِي أُمَيَّةَ يُوسُفَ بْنِ ثَابِتِ بْنِ أَبِي سَعْدَةَ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ: قَالَ:«الْاءِيمَانُ لَا يَضُرُّ مَعَهُ عَمَلٌ، وَ كَذلِكَ الْكُفْرُ لَا يَنْفَعُ مَعَهُ عَمَلٌ».

۳۰۶۰.أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ، عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ سَعِيدٍ، عَمَّنْ ذَكَرَهُ، عَنْ عُبَيْدِ بْنِ زُرَارَةَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مَارِدٍ، قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام : حَدِيثٌ رُوِيَ لَنَا أَنَّكَ قُلْتَ: إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ؟
فَقَالَ:«قَدْ قُلْتُ ذلِكَ».
قَالَ: قُلْتُ: وَ إِنْ زَنَوْا، أَوْ سَرَقُوا، أَوْ شَرِبُوا الْخَمْرَ؟
فَقَالَ لِي: « «إِنَّا لِلّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» ، وَ اللّهِ مَا أَنْصَفُونَا أَنْ نَكُونَ أُخِذْنَا بِالْعَمَلِ وَ وُضِعَ عَنْهُمْ، إِنَّمَا قُلْتُ: إِذَا عَرَفْتَ فَاعْمَلْ مَا شِئْتَ مِنْ قَلِيلِ الْخَيْرِ وَ كَثِيرِهِ؛ فَإِنَّهُ يُقْبَلُ مِنْكَ».

۳۰۶۱.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الرَّيَّانِ بْنِ الصَّلْتِ رَفَعَهُ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«كَانَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ عليه السلام كَثِيراً مَا يَقُولُ فِي خُطْبَتِهِ: يَا أَيُّهَا النَّاسُ، دِينَكُمْ دِينَكُمْ؛ فَإِنَّ السَّيِّئَةَ فِيهِ خَيْرٌ مِنَ الْحَسَنَةِ فِي غَيْرِهِ، وَ السَّيِّئَةُ فِيهِ تُغْفَرُ، وَ الْحَسَنَةُ فِي غَيْرِهِ لَا تُقْبَلُ».