[ 6 ] كتاب دعا
1 . باب فضيلت دعا و ترغيب و برانگيختن مردم بر آن
۳۰۶۲.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از حريز ، از زراره ، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«به درستى كه خداى عز و جل مى فرمايد كه : «اِنَّ الَّذينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتى سَيَدْخُلُونَ جَهنَّمَ داخِرينَ»۱ ؛ يعنى : به درستى كه آن كسانى كه تكبّر و سركشى مى كنند از پرستش من ، زود باشد كه درآيند يا درآورده شوند در دوزخ ، در حالتى كه خوار و بى مقدار باشند» . و حضرت فرمود كه : «مراد از پرستش ، دعا است . و بهترين عبادت دعا است» . عرض كردم : «اِنَّ اِبْراهيمَ لَاَوّاهٌ حَليمٌ»۲ . حضرت فرمود كه : «اوّاه آن است كه بسيار دعا مى كند» . (و در ترجمه آيه گفته اند كه : «به درستى كه ابراهيم بسيار آه كننده بود و بردبار» . و اين كنايه است از رقّت قلب و كثرت ترحّم و فرط شفقّت او بر آذر كه پدرِ مادر آن حضرت بود بنا بر اظهر) .
۳۰۶۳.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد ، از محمد بن اسماعيل و ابن محبوب هر دو ، از حنّان بن سدير ، از پدرش روايت كرده است كه گفت : به خدمت امام محمد باقر عليه السلام عرض كردم كه : كدام عبادت بهتر و فضيلتش بيشتر است؟ فرمود كه :«هيچ چيز در نزد خداى ـ تعالى ـ بهتر نيست از آنكه از او سؤال شود و طلب شود از آن چه در نزد او است ، و هيچ كس به سوى خدا دشمن تر نيست از كسى كه تكبّر و سركشى كند از عبادت آن جناب (يعنى دعا) ، و سؤال نكند آن چه را كه در نزد او است .
۳۰۶۴.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجبّار ، از صفوان ، از ميسّر بن عبدالعزيز ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : حضرت به من فرمود كه :«اى ميسّر! دعا بكن و مگو كه امر مفروغ منه است (يعنى فراغ از آن حاصل شده و هر چه مقدّر شده ، مى شود) . به درستى كه در نزد خدا منزله و مرتبه بزرگى است كه به آن نمى توان رسيد ، مگر به مسئلت و دعا . و اگر بنده اى دهان خود را ببندد و از خدا سؤال نكند ، چيزى به او عطا نشود ، پس سؤال كن تا عطا شود . اى ميسّر! به درستى كه هيچ درى نيست كه كوبيده شود ، مگر آنكه نزديك است كه از براى صاحب آن گشوده شود» .
