۳۰۶۵.حميد بن زياد ، از خشّاب ، از ابن بقّاح ، از معاذ ، از عمرو بن جميع ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«هر كه خداى ـ تعالى ـ را از فضلش سؤال نكند ، فقير و محتاج شود» .

۳۰۶۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از حمّاد بن عيسى ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه گفت : شنيدم از آن حضرت كه مى فرمود :«دعا بكن و مگو كه از امر فراغ حاصل شده و هر چه مقدّر شده خواهد شد؛زيرا كه دعا عبادت است . و به درستى كه خداى ـ تعالى ـ مى فرمايد كه : «اِنَّ الَّذينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتى سَيَدْخُلُونَ جَهنَّمَ داخِرينَ»^۱ و فرموده است كه : «أُدْعُونى أَسْتَجِبْ لَكُمْ»^۲ ؛ يعنى : بخوانيد مرا تا شما را اجابت نمايم» (و دعاى شما را استجاب گردانم ، و آن چه سؤال كرده ايد به شما عطا فرمايم) .

۳۰۶۷.ابوعلى اشعرى ، از محمد بن عبدالجّبار ، از ابن ابى نجران ، از سيف تمّار روايت كرده است كه گفت : شنيدم از امام جعفر صادق عليه السلام كه مى فرمود :«بر شما باد كه دعا كنيد؛زيرا كه شما تقرّب نمى جوييد به چيزى مثل دعا . و ترك مكنيد حاجت كوچكى را به جهت كوچكى آن ، كه به سبب آن دعا كنيد (يعنى دعا كردن را براى چيزى كه خرد باشد وا مگذاريد براى خردى آن)؛ زيرا كه صاحب حاجت هاى خرد ، همان صاحب حاجت هاى بزرگ است» (يعنى بزرگ و كوچكِ همه حاجت ها به دست قدرت خدا است . پس چنان كه كسى غير از آن جناب بر برآوردن حاجت هاى بزرگ قدرت ندارد ، همچنين غير از او كسى بر روا كردن حاجت هاى كوچك مُكنت ندارد) .

۳۰۶۵.حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ، عَنِ الْخَشَّابِ، عَنِ ابْنِ بَقَّاحٍ، عَنْ مُعَاذٍ، عَنْ عَمْرِو بْنِ جُمَيْعٍ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَنْ لَمْ يَسْأَلِ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ مِنْ فَضْلِهِ ، افْتَقَرَ».

۳۰۶۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسى، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ: سَمِعْتُهُ يَقُولُ:«ادْعُ، وَ لَا تَقُلْ: قَدْ فُرِغَ مِنَ الْأَمْرِ؛ فَإِنَّ الدُّعَاءَ هُوَ الْعِبَادَةُ، إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ يَقُولُ: «إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِى سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ» وَ قَالَ: «ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَكُمْ» ».

۳۰۶۷.أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ، عَنْ سَيْفٍ التَّمَّارِ، قَالَ:
سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللّهِ عليه السلام يَقُولُ:«عَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ؛ فَإِنَّكُمْ لَا تَقَرَّبُونَ بِمِثْلِهِ، وَ لَا تَتْرُكُوا صَغِيرَةً لِصِغَرِهَا أَنْ تَدْعُوا بِهَا؛ إِنَّ صَاحِبَ الصِّغَارِ هُوَ صَاحِبُ الْكِبَارِ».