309
تحفة الأولياء ج4

۳۰۸۴.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از ابن محبوب ، از ابوولّاد روايت كرده است كه گفت : ابوالحسن حضرت امام موسى كاظم عليه السلام فرمود :«بر شما باد به دعا؛زيرا كه خدا را خواندن و به سوى خدا طلب كردن ، بلا را رد مى كند ، و حال آنكه مقدّر و قضا شده باشد ، و چيزى غير از امضا و اجراى آن باقى نمانده باشد . پس چون خداى ـ تعالى ـ خوانده شود و از او سؤال شود كه آن بلا را بگرداند ، آن را مى گرداند» .

۳۰۸۵.حسين بن محمد روايت كرده و آن را مرفوع ساخته ، از اسحاق بن عمّار كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود :«به درستى كه خداى ـ تعالى ـ به دعا دفع مى كند امرى را كه آن را چنان دانسته كه از براى آن دعا مى شود ، پس مستجاب مى كند . و اگر آن چه بنده به آن توفيق داده شد از اين دعا نمى بود ، هر آينه از آن امر به او مى رسيد آن چه او را از روى زمين بركَند و ريشه او را برآورد» .

4 . باب در بيان اينكه دعا شفا است از هر دردى

۳۰۸۶.على بن ابراهيم ، از پدرش ، از ابن ابى عمير ، از اسباط ابن سالم ، از علاء بن كامل روايت كرده است كه گفت : امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود :«بر تو باد به دعا؛ زيرا كه آن شفا است از هر دردى» .

5 . باب در بيان اينكه هر كه دعا كند ، از برايش مستجاب شود

۳۰۸۷.محمد بن يحيى ، از احمد بن محمد بن عيسى ، از حسن بن على ، از عبداللّه بن ميمون قدّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود :«دعا پناه اجابت است ، چنان كه ابر پناه باران است» .

۳۰۸۸.چند نفر از اصحاب ما روايت كرده اند ، از سهل بن زياد ، از جعفر بن محمد اشعرى ، از ابن قدّاح ، از امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود :«هيچ بنده اى دست خود را ظاهر نساخته و به سوى خداى عزيز جبّار برنداشته ، مگر آنكه خداى ـ تعالى ـ شرم فرموده كه آن را خالى برگرداند ، تا آنكه از فضل و رحمت خويش در آن قرار دهد آن چه را كه خواسته باشد . پس چون يكى از شما دعا كند ، بايد كه دست خود را برنگرداند ، تا آنكه آن را بر رو و سر خود بمالد» .


تحفة الأولياء ج4
308

۳۰۸۴.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ، عَنْ أَبِي وَلَادٍ، قَالَ:
قَالَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسى عليه السلام :
«عَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ؛ فَإِنَّ الدُّعَاءَ لِلّهِ وَ الطَّلَبَ إِلَى اللّهِ يَرُدُّ الْبَلَاءَ وَ قَدْ قُدِّرَ وَ قُضِيَ وَ لَمْ يَبْقَ إِلَا إِمْضَاؤُهُ، فَإِذَا دُعِيَ اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ وَ سُئِلَ صَرْفَ الْبَلَاءِ صَرَفَهُ».

۳۰۸۵.الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ رَفَعَهُ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ، قَالَ:
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«إِنَّ اللّهَ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ لَيَدْفَعُ بِالدُّعَاءِ الْأَمْرَ الَّذِي عَلِمَهُ أَنْ يُدْعى لَهُ فَيَسْتَجِيبُ، وَ لَوْ لَا مَا وُفِّقَ الْعَبْدُ مِنْ ذلِكَ الدُّعَاءِ، لَأَصَابَهُ مِنْهُ مَا يَجُثُّهُ مِنْ جَدِيدِالْأَرْضِ».

4 ـ بَابُ أَنَّ الدُّعَاءَ شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ دَاءٍ

۳۰۸۶.عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ، عَنْ أَسْبَاطِ بْنِ سَالِمٍ، عَنْ عَلَاءِ بْنِ كَامِلٍ، قَالَ:
قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللّهِ عليه السلام :
«عَلَيْكَ بِالدُّعَاءِ؛ فَإِنَّهُ شِفَاءٌ مِنْ كُلِّ دَاءٍ».

5 ـ بَابُ أَنَّ مَنْ دَعَا اسْتُجِيبَ لَهُ

۳۰۸۷.مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسى، عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ عَبْدِ اللّهِ بْنِ مَيْمُونٍ الْقَدَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«الدُّعَاءُ كَهْفُ الْاءِجَابَةِ، كَمَا أَنَّ السَّحَابَ كَهْفُ الْمَطَرِ».

۳۰۸۸.عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْأَشْعَرِيِّ، عَنِ ابْنِ الْقَدَّاحِ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللّهِ عليه السلام ، قَالَ:«مَا أَبْرَزَ عَبْدٌ يَدَهُ إِلَى اللّهِ الْعَزِيزِ الْجَبَّارِ إِلَا اسْتَحْيَا اللّهُ ـ عَزَّ وَ جَلَّ ـ أَنْ يَرُدَّهَا صِفْراً حَتّى يَجْعَلَ فِيهَا مِنْ فَضْلِ رَحْمَتِهِ مَا يَشَاءُ، فَإِذَا دَعَا أَحَدُكُمْ فَلَا يَرُدَّ يَدَهُ حَتّى يَمْسَحَ عَلى وَجْهِهِ وَ رَأْسِهِ».

  • نام منبع :
    تحفة الأولياء ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    تحقیق : مرادی، محمد
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1388 ش
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 291895
صفحه از 791
پرینت  ارسال به